Oglądając dzisiejsze Milano-Sanremo miałem mieszane uczucia, z jednej strony ogromny szacunek dla wszystkich, którzy ukończyli! Z drugiej: pytałem się dokąd to wszystko zmierza, przecież to jest chore i zagraża zdrowiu, w żadnej innej dyscyplinie człowiek nie idzie w takie ekstrema. Nie mogę zapomnieć o zeszłorocznej Volta a Catalunya, gdzie ścigaliśmy się w podobnych warunkach, do tego mięliśmy kilkadziesiąt kilometrów zjazdów. Nie było relacji w telewizji, nie mówiło się o tym tak wiele, ale tak samo – kolarze krzyczeli z bólu i zimna w autobusach. Trzeba to przeżyć, żeby dziś zrozumieć kolarzy we Włoszech.
Dziś znów jestem na starcie „Katalonii”, podobnie jak rok temu – trenowałem w Calpe i czuję się dobrze. Jest kilka etapów dla mnie, więc nawet nie występując w roli lidera powinienem znaleźć coś dla siebie. Od pierwszego etapu mam nadzieję na dobry wynik, ale najpierw poczekajmy jaka będzie taktyka drużyny. Jest z nami Andy Fenn i z pewnością będziemy chcieli, żeby się przełamał i wygrał… ja mam cały tydzień, żeby się pokazać. Trzymajcie kciuki za orzełka!
Foto: bettiniphoto.net
Źródło: michalgolas.blogspot.com
