Wout van Aert: „To było 10 kilometrów skrajnego cierpienia”

Najlepszą obroną jest atak, a najskuteczniejszym remedium na przegrywanie pojedynków z peletonu zaprzestanie brania w nich udziału. Te stare prawdy wziął sobie do serca Wout van Aert (Jumbo-Visma), który po atomowym ataku w końcówce 4. etapu Tour de France odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w tegorocznej edycji wyścigu.

Można było się zastanawiać, czy drużyna Jumbo-Visma zdecyduje się na przejęcie kontroli w decydującej części wtorkowego odcinka zważywszy, że bezpośrednio poprzedzał on dwa potencjalnie bardzo chaotyczne etapy. Sam plan należał jednak do kategorii najbardziej przewidywalnych, a w sukces przekuły go idealna pozycja zawodników holenderskiej ekipy u podnóża Cote du Cap Blanc-Nez i piorunujące przyspieszenie samego Van Aerta.

Było okay, Van Aert urwał nawet kolarzy ze swojej drużyny. Kiedy to zobaczyłem, stałe się bardziej spokojny i przestałem się tym stresować,

– ocenił atak 27-letniego Belga nieźle jeżdżący pod górę Tadej Pogacar (UAE Team Emirates).

Aktualny lider 109. edycji Tour de France potwierdził wszystkie domysły przyznając, że wtorkowa akcja Jumbo-Visma należała do oczywistych zagrań.

Wydaje mi się, że to było dla wszystkich oczywiste, że czegoś spróbujemy.

Nathan [Van Hooydonck] naciągnął grupę na podjeździe, a Tiesj [Benoot] przejął po nim prowadzenie. Już wtedy czułem, że jest naprawdę ciężko, a komunikaty w radiu potwierdziły, że zaczęło to siać spustoszenie.

Jednocześnie nawet sam Van Aert najwyraźniej nie spodziewał się, że mocnym pociągnięciem na finałowym podjeździe będzie w stanie urwać najmocniejszych górali peletonu Wielkiej Pętli, łącznie ze zwycięzcą dwóch ostatnich edycji wyścigu. Zaznaczyć przy tym jednak trzeba, że wielu z nich – między innymi wspomniany Tadej Pogacar – zignorowało tę przeszkodę i rozpoczęło wspinaczkę na relatywnie odległych pozycjach w głównej grupie.

Celem było jechanie na maksa do samego szczytu i sprawdzenie, jaki efekt to wywoła. Kiedy dotarłem tam sam, nie byłem pewien, czy nie powinienem czekać na Jonasa [Vingegaarda] i chyba [Adama] Yatesa, dwóch kolarzy za moimi plecami. Ale moja akcja jednocześnie sprawiała, że Jonas i inni [zawodnicy z drużyny] nie musieli pracować, więc zdecydowałem się kontynuować solo. To było 10 kilometrów skrajnego cierpienia.

Czy w końcówce wtorkowego odcinka zobaczyliśmy coś więcej, niż atomowy atak wszechstronnego Belga? Czy warto tak wcześnie wyciągać jakiekolwiek wnioski na temat ewentualnych frakcji w drużynie Jumbo-Visma i formy, jaką jej dwaj potencjalni liderzy zaprezentowali na tak krótkim podjeździe? Niech te pytania zawisną na jakiś czas w próżni.

Po rozegraniu czterech etapów, liderem 109. edycji Tour de France pozostaje Wout van Aert (Jumbo-Visma). Jego przewaga nad drugim Yvesem Lampaertem (Quick-Step Alpha Vinyl) i trzecim Tadejem Pogacarem (UAE Team Emirates) wzrosła do odpowiednio 25 i 32 sekund.