Tour de Romandie 2021: Upadek Thomasa, zwycięstwo Woodsa

Michael Woods wygrał 4. etap Tour de Romandie. Na ostatnich metrach bolesny upadek zaliczył Geraint Thomas.

Królewski, 4. etap Tour de Romandie miał być tym, który przewróci klasyfikację generalną do góry nogami. Wskazywał na to fakt, że jako jedyny kończył się on na podjeździe i to nie byle jakim. Wspinaczka pod Thyon 2000 liczyła sobie aż 20 kilometrów, a prowadziła po terenie, którego średnie nachylenie wynosiło 7,6%.

Walka na górskich premiach

Poza podjazdem kończącym etap, kolarze mieli do przejechania również cztery inne górskie premie i to prawdopodobnie głównie w nie celowała większość kolarzy, którzy znaleźli się w ucieczce dnia, a byli to: widoczny na finiszach poprzednich etapów Magnus Cort (EF Education First), aktywny wczoraj Kobe Goosens, a także Matthew Holmes (Lotto Soudal), Josef Cerny (Deceuninck-Quick Step), Simone Petilli (Intermarche-Wanty Gobert), Mads Wurtz-Schmidt oraz Simon Pellaud (Swiss Cycling – Reprezentacja Szwajcarii).

Najskuteczniejszy wśród nich okazał się Simon Pellaud, który na trzech pierwszych górskich premiach zdobył 17 punktów i dołączył do grona najlepszych górali wyścigu – grona, w którym od wczoraj jest już Kobe Goosens. Belg dziś również dołożył do swojego dorobku nieco punktów, dzięki czemu w wirtualnej klasyfikacji górskiej przegrywał już tylko z Joelem Suterem.

O wyprzedzenie Szwajcara walczył na Suen – przedostatnim dziś podjeździe. Tym razem pokonał Pellauda, dzięki czemu zdobył 12 punktów i w zasadzie zapewnił sobie tytuł najlepszego górala wyścigu. Można było przypuszczać, że do kolejnej górskiej premii harcownicy już nie dojadą. Na 45 kilometrów przed metą ich przewaga wynosiła już jedynie 3 minuty i choć po neutralizacji zjazdu z Suen wzrosła o kolejne 120 sekund, to i tak wszystko wskazywało na to, że żaden z nich nie przetrzyma zbliżającej się wielkimi krokami, ponad 20-kilometrowej wspinaczki przed peletonem.

Początek finałowego podjazdu

Perspektywa mogła się nieco zmienić, gdy u podnóża finałowego podjazdu strata głównej grupy wynosiła blisko 6 minut. I na jego początku jeszcze urosła. Tyle że czołówka składała się już tylko z dwóch kolarzy – i nie, nie byli to Goosens i Pellaud, a nieco mniej aktywni na wcześniejszych wzniesieniach Petilli oraz Cort.

Po pięciu kilometrach podjazdu ich przewaga wciąż wynosiła 5 minut i 40 sekund. Wciąż dobrze wyglądał Cort, który dawał dość mocne zmiany – być może mając z tyłu głowy… możliwość zwycięstwa w całym wyścigu. Warto bowiem przypomnieć, że jego strata w klasyfikacji generalnej przed etapem wynosiła… 59 sekund.

Przewaga dwójki nad główną grupą zaczęła się szybciej zmniejszać dopiero wtedy, gdy w głównej grupie do pracy zabrali się kolarze INEOS Grenadiers. I choć po chwili na czoło wrócili kolarze grupy lidera – Movistaru,  to tempo grupy wciąż było stosunkowo wysokie.

Mimo to na 9 kilometrów przed metą przewaga ucieczki wciąż wynosiła 4 minuty, co dawało dwójce spory zapas nad resztą. Mimo to Cort postanowił nieco przyspieszyć – Petilli został z tyłu, a Duńczyk samotnie walczył o utrzymanie przewagi.

Faworyci wkraczają do gry

Utrudnić starali się mu to kolarze INEOS Grenadiers, którzy znów zaczęli nadawać tempo z tyłu, sprawiając że pogoń dostała kolejny impuls, dzięki czemu różnica między wyczerpanym już Cortem, a grupą bardzo szybko topniała. Brytyjska ekipa ciężko pracowała nawet mimo tego, że nie najlepiej czuł się Richie Porte, zapewne licząc na drugiego z liderów ekipy – Gerainta Thomasa.

Jednakże Brytyjczykom nie udało się zabetonować wyścigu – dość często zdarzały się ataki. Najpierw ruszył Soler, którego akcja błyskawicznie się zakończyła. Skuteczniejszy okazał się Lucas Hamilton. Za nim pojechali Ben O’Connor oraz Michael Woods, tworząc tym samym mocną, trzyosobową grupkę.

Tymczasem z samego przodu wyczerpanego już Corta dość niespodziewanie wyprzedził Petilli. Nie miało to już jednak znaczenia, ponieważ po chwili najpierw jednego, a później drugiego kolarza wyprzedził Woods, ktory oderwał się od dwóch Australijczyków i teraz to on był faworytem do zwycięstwa na deszczowym etapie.

Na 3 kilometry przed metą sytuacja wyglądała tak – 14 sekund za uciekającym Woodsem znajdował się Geraint Thomas, którego przewaga nad goniącymi go O’Connorem i Masnadą wynosiła kilka sekund. Soler był daleko, choć nie chciał godzić się z utratą koszulki. Sytuacja była jednak dynamiczna, więc wszystko zmieniało się jak w kalejdoskopie – na dwa kilometry przed metą Thomas i Woods jechali już razem, a z tyłu próbował doskoczyć do nich O’Connor.

Tyle że czołowa dwójka nie zwalniała, więc dzielnie walczącemu Australijczykowi musiało wystarczyć trzecie miejsce. O etapowe zwycięstwo mieli walczyć Thomas i Woods. I rzeczywiście walczyli, ale nie do samej mety. Na kilka metrów przed kreską Brytyjczyk poślizgnął się na mokrej szosie i upadł na ziemię. Etap wygrał więc Woods, a leżącego Brytyjczyka wyprzedził jeszcze O’Connor. Thomasowi musiało więc wystarczyć 3. miejsce i niewielka strata w klasyfikacji generalnej do Woodsa, która pozwala mu myśleć o to, by, o ile zdrowie pozwoli, jeszcze powalczyć o zwycięstwo w wyścigu.

Wyniki czwartego etapu Tour de Romandie:

Klasyfikacja generalna: