Po wyścigu Gandawa-Wevelgem i Tour des Flanders czas na królewski, ostatni z największych brukowanych klasyków czyli Paryż-Roubaix. 256.5 kilometra oraz 27 brukowych sekcji, to statystyki towarzyszące 109. edycji „Piekła północy”. Podobnie jak w ostatnią niedziele podczas wyścigu dookoła Flandrii, Cancellara, Boonen, Gilbert i Nuyens spowodują, że nie będziemy nudzić się przed telewizorami.
Wyścig Paryż-Roubaix jest uznany za króla klasyków. Ta impreza, jak żaden inny wyścig pokazuje prawdziwą charakterystykę oraz jakość kolarza. Trzeba być piekielnie silnym, wytrzymałym oraz mieć dość pokaźne warunki fizyczne by poradzić sobie na francuskich „kocich” łbach.
Organizatorzy wyścigu zmienili nieco trasę w porównaniu do wyścigu z 2010 r. W tej edycji znajdzie się pięć nowych brukowanych sektorów, z których trzy znalazły się w wyścigach w 1980 i w 2005 r., a są to: Préseau, Aulnoy i Famars. Te trzy odcinki poprzedzają bezpośrednio najsłynniejszy Trouée d’Arenberg czyli lasek Arsenberg.
Pierwsza kostka znajduje się na 98. km, a jest to odcinek Troisvilles – Irchy. Jednak pierwszy poważny test nastąpi kilkadziesiąt kilometrów dalej, a będzie to odcinek Aulnoy-lez-Valenciennes – Famars, który liczy sobie 2600 metrów i jest jednym z najtrudniejszych w całym wyścigu.
Potem czas na legendarny Trouée d’Arenberg (lasek Arenberg), który oznaczony jest pięcioma gwiazdkami w pięciostopniowej skali trudności. To właśnie na tym odcinku najczęściej dochodzi do kraks oraz decydujących przetasowań. Co prawda do mety jest jeszcze daleko, więc wyścigu wygrać już raczej się nie da, jednak można już go przegrać. Zawodnicy wjeżdżają na ten odcinek z prędkością dochodzącą do 50 km / h, pomimo tego, że w niektórych momentach odstępy między kostkami wynoszą kilka centymetrów… Arsenberg zlokalizowany jest na 172 kilometrze.
Decydującym sektorami zazwyczaj jest: Cysoing – Bourghelles, który znajduje się na około 25 kilometrów przed metą i to tam dochodzi do decydujących ataków. Do mety pozostaje jeszcze 6. sekcji, a ostatnia z nich znajduje się przed samym wjazdem na welodrom w Roubaix, gdzie tradycyjnie rozegrany będzie finisz.
Sektory bruku na Paryż-Roubaix 2011:
27. 98 Troisvilles – Inchy ( 2.2km)
26. 104.5 Viesly – Quiévy (1.8km)
25. 107 Quiévy – Saint-Python (3.7km)
24. 115.5 Saint – Python (1.5km)
23. 119.5 Vertain – Saint-Martin-sur-Écaillon (2.3km)
22. 126.5 Capelle-sur-Écaillon – Ruesnes ( 1.7km)
21. 142.5 Aulnoy-lez-Valenciennes – Famars (2.6km)
20. 146 Famars – Quérénaing ( 1.2km)
19. 149 Quérénaing – Maing (2.5km)
18. 152 Maing – Monchaux-sur-Écaillon (1.6km)
17. 164 Haveluy – Wallers (2.5km)
16. 172 Trouée d’Arenberg (2.4km)
15. 178.5 Millonfosse – Bousignies (1.4km)
14. 183.5 Brillon – Tilloy-lez-Marchiennes (1.1km)
14. 186 Tilloy – Sars-et-Rosi?res (2.4km)
13. 192.5 Beuvry-la-Fort – Orchies (1.4km)
12. 197.5 Orchies (1.7km)
11. 203.5 Auchy-lez-Orchies – Bersée (2.6km)
10. 209 Mons-en-Pév?le (3km)
9. 215 Mérignies – Avelin (0.7km)
8. 218.5 Pont-Thibaut – Ennevelin (1.4km)
7. 224 Templeuve – L’Épinette (0.2km)
7. 224.5 Templeuve – Moulin de Vertain (0.5km)
6. 231 Cysoing – Bourghelles (1.3km)
6. 233.5 Bourghelles – Wannehain (1.1km)
5. 238 Camphin-en-Pév?le (1.8km)
4. 241 Carrefour de l’Arbre (2.1km)
3. 243 Gruson (1.1km)
2. 250 Willems – Hem (1.4km)
1. 256.5 Roubaix ( 0.3km)
Pewnie wielu z państwa podobnie jak przed Tour des Flanders zadaje sobie teraz pytanie, czy Cancellara „dokopie” Boonenowi? Jednak znów tę polemikę może złagodzić kolarska rzeczywistość, która podczas wyścigu dookoła Flandrii pokazała, że gdy dwóch się bije tam trzeci korzysta. Szwajcar obawiał się finiszu Belga i uciekał przed nim jak Francuzi przed peletonem Tour de France w dniu ich święta narodowego czyli 14 lipca, gdy przed telewizorami zasiada 3/4 kraju. Z kolei Boonen obawiał się powtórki z „rozrywki”, czyli roku 2010, kiedy to Fabian „zbił go” jak młodzika. Znakomicie wykorzystał to Nick Nuyens (SaxoBank), który i podczas „piekła północy” będzie faworytem. O mało brakowało, a tym szczęściarzem mógłby zostać następny ze specjalistów od klasyków Philippe Gilbert (Omega Pharma – Lotto), Belgowi zabrakło jednak sił i po ataku na Bosberg został doścignięty przez rywali.
Przeszkadzać tym czterem zawodnikom próbować będą kolarze BMC-Racing czyli George Hincapie oraz Alessandro Ballan. Nie wolno zapominać również o Juanie Antonio Flechy i Edvaldzie Boasson Hagenie z teamu Sky, jak również o Peterze Saganie (Liquigas-Cannondale) i Mistrzu Świata, Thorze Hushovdzie z Garmin Cervelo.
Będzie się działo… Zmagania kolarzy będzie można zobaczyć już od 12:30 w stacji Eurosport i Eurosport HD, a 4,5 godzinna relacja z komentarzem Tomasza Jarońskiego i Krzysztofa Wyrzykowskiego to prawdziwa uczta dla fanów „szosy”. Eurosport rozpocznie relację z wyścigu wprowadzeniem w postaci wywiadów ze światowej klasy ekspertami.
Wyścig będzie można również śledzić w Internecie za pośrednictwem usługi Eurosport Player. Kibice kolarstwa mogą skorzystać z 30% zniżki na trzy miesięczny abonament do usługi korzystając z kodu: KOLARSTWO2011. Zapraszamy!
Mapa Paryż – Roubaix 2011:
Profil Paryż – Roubaix 2011:
Poprzedni zwycięzcy:
2010 | Fabian Cancellara (Swi) Team Saxo Bank | ||
2009 | Tom Boonen (Bel) | ||
2008 | Tom Boonen (Bel) | ||
2007 | Stuart O’Grady (Aus) | ||
2006 | Fabian Cancellara (Swi) | ||
2005 | Tom Boonen (Bel) | ||
2004 | Magnus Backstedt (Swe) | ||
2003 | Peter Van Petegem (Bel) | ||
2002 | Johan Museeuw (Bel) | ||
2001 | Servais Knaven (Ned) | ||
2000 | Johan Museeuw (Bel) | ||
1999 | Andrea Tafi (Ita) | ||
1998 | Franco Ballerini (Ita) | ||
1997 | Frederic Guesdon (Fra) | ||
1996 | Johan Museeuw (Bel) | ||
1995 | Franco Ballerini (Ita) | ||
1994 | Andrei Tchmil (Mol) | ||
1993 | Gilbert Duclos-Lassalle (Fra) | ||
1992 | Gilbert Duclos-Lassalle (Fra) | ||
1991 | Marc Madiot (Fra) | ||
1990 | Eddy Planckaert (Bel) | ||
1989 | Jean-Marie Wampers (Bel) | ||
1988 | Dirk Demol (Bel) | ||
1987 | Eric Vanderaerden (Bel) | ||
1986 | Sean Kelly (Ier) | ||
1985 | Marc Madiot (Fra) | ||
1984 | Sean Kelly (Ire) | ||
1983 | Hennie Kuiper (Ned) | ||
1982 | Jan Raas (Ned) | ||
1981 | Bernard Hinault (Fra) | ||
1980 | Francesco Moser (Ita) | ||
1979 | Francesco Moser (Ita) | ||
1978 | Francesco Moser (Ita) | ||
1977 | Roger De Vlaeminck (Bel) | ||
1976 | Marc Demeyer (Bel) | ||
1975 | Roger De Vlaeminck (Bel) | ||
1974 | Roger De Vlaeminck (Bel) | ||
1973 | Eddy Merckx (Bel) | ||
1972 | Roger De Vlaeminck (Bel) | ||
1971 | Roger Rosiers (Bel) | ||
1970 | Eddy Merckx (Bel) | ||
1969 | Walter Godefroot (Bel) | ||
1968 | Eddy Merckx (Bel) | ||
1967 | Jan Janssen (Ned) | ||
1966 | Felice Gimondi (Ita) | ||
1965 | Rik Van Looy (Bel) | ||
1964 | Peter Post (Ned) | ||
1963 | Emile Daems (Bel) | ||
1962 | Rik Van Looy (Bel) | ||
1961 | Rik Van Looy (Bel) | ||
1960 | Pino Cerami (Bel) | ||
1959 | Noel Fore (Bel) | ||
1958 | Leon Van Daele (Bel) | ||
1957 | Alfred De Bruyne (Bel) | ||
1956 | Louison Bobet (Fra) | ||
1955 | Jean Forestier (Fra) | ||
1954 | Raymond Impanis (Bel) | ||
1953 | Germain Derycke (Bel) | ||
1952 | Rick van Steenbergen (Bel) | ||
1951 | Antonio Bevilacqua (Ita) | ||
1950 | Fausto Coppi (Ita) | ||
1949 | André Mahe (Fra) =1 | ||
1948 | Rick van Steenbergen (Bel) | ||
1947 | Georges Claes (Bel) | ||
1946 | Georges Claes (Bel) | ||
1945 | Paul Maye (Fra) | ||
1944 | Maurice Desimpelaere (Bel) | ||
1943 | Marcel Kint (Bel) | ||
1939 | Emile Masson Jnr (Bel) | ||
1938 | Lucien Storme (Bel) | ||
1937 | Jules Rossi (Ita) | ||
1936 | Georges Speicher (Fra) | ||
1935 | Gaston Rebry (Bel) | ||
1934 | Gaston Rebry (Bel) | ||
1933 | Sylvere Maes (Bel) | ||
1932 | Romain Gyssels (Bel) | ||
1931 | Gaston Rebry (Bel) | ||
1930 | Julien Vervaecke (Bel) | ||
1929 | Charles Meunier (Bel) | ||
1928 | Andre Leducq (Fra) | ||
1927 | Georges Ronsse (Bel) | ||
1926 | Julien Delbecque (Bel) | ||
1925 | Félix Sellier (Bel) | ||
1924 | Jules Van Hevel (Bel) | ||
1923 | Henri Suter (Swi) | ||
1922 | Albert Dejonghe (Bel) | ||
1921 | Henri Pelissier (Fra) | ||
1920 | Paul Deman (Bel) | ||
1919 | Henri Pelissier (Fra) | ||
1914 | Charles Crupelandt (Fra) | ||
1913 | François Faber (Lux) | ||
1912 | Charles Crupelandt (Fra) | ||
1911 | Octave Lapize (Fra) | ||
1910 | Octave Lapize (Fra) | ||
1909 | Octave Lapize (Fra) | ||
1908 | Cyrille Van Hauwaert (Bel) | ||
1907 | Georges Passerieu (Fra) | ||
1906 | Henri Cornet (Fra) | ||
1905 | Louis Trousselier (Fra) | ||
1904 | Hippolyte Aucouturier (Fra) | ||
1903 | Hippolyte Aucouturier (Fra) | ||
1902 | Luc Lesna (Fra) | ||
1901 | Luc Lesna (Fra) | ||
1900 | Emile Bouhours (Fra) | ||
1899 | Albert Champion (Fra) | ||
1898 | Maurice Garin (Fra) | ||
1897 | Maurice Garin (Fra) | ||
1896 | Josef Fischer (Ger) |