Po wyścigu Gandawa-Wevelgem i Tour des Flanders czas na królewski, ostatni z największych brukowanych klasyków czyli Paryż-Roubaix.  256.5 kilometra oraz 27 brukowych sekcji, to statystyki towarzyszące 109. edycji „Piekła północy”. Podobnie jak w ostatnią niedziele podczas wyścigu dookoła Flandrii, Cancellara, Boonen, Gilbert i Nuyens spowodują, że nie będziemy nudzić się przed telewizorami.

Wyścig Paryż-Roubaix jest uznany za króla klasyków. Ta impreza, jak żaden inny wyścig pokazuje prawdziwą charakterystykę oraz jakość kolarza. Trzeba być piekielnie silnym, wytrzymałym oraz mieć dość pokaźne warunki fizyczne by poradzić sobie na francuskich „kocich” łbach.

Organizatorzy wyścigu zmienili nieco trasę w porównaniu do wyścigu z 2010 r. W tej edycji znajdzie się pięć nowych brukowanych sektorów, z których trzy znalazły się w wyścigach w 1980 i w 2005 r., a są to: Préseau, Aulnoy i Famars. Te trzy odcinki poprzedzają bezpośrednio najsłynniejszy Trouée d’Arenberg czyli lasek Arsenberg.

Pierwsza kostka znajduje się na 98. km, a jest to odcinek Troisvilles – Irchy. Jednak pierwszy poważny test nastąpi kilkadziesiąt kilometrów dalej, a będzie to odcinek Aulnoy-lez-Valenciennes – Famars, który liczy sobie 2600 metrów i jest jednym z najtrudniejszych w całym wyścigu.

Potem czas na legendarny Trouée d’Arenberg (lasek Arenberg), który oznaczony jest pięcioma gwiazdkami w pięciostopniowej skali trudności. To właśnie na tym odcinku najczęściej dochodzi do kraks oraz decydujących przetasowań. Co prawda do mety jest jeszcze daleko, więc wyścigu wygrać już raczej się nie da, jednak można już go przegrać. Zawodnicy wjeżdżają na ten odcinek z prędkością dochodzącą do 50 km / h, pomimo tego, że w niektórych momentach odstępy między kostkami wynoszą kilka centymetrów… Arsenberg zlokalizowany jest na 172 kilometrze.

Decydującym sektorami zazwyczaj jest: Cysoing – Bourghelles, który znajduje się na około 25 kilometrów przed metą i to tam dochodzi do decydujących ataków. Do mety pozostaje jeszcze 6. sekcji, a ostatnia z nich znajduje się przed samym wjazdem na welodrom w Roubaix, gdzie tradycyjnie rozegrany będzie finisz.

Sektory bruku na Paryż-Roubaix 2011:

27. 98 Troisvilles – Inchy ( 2.2km)
26. 104.5 Viesly – Quiévy (1.8km)
25. 107 Quiévy – Saint-Python (3.7km)
24. 115.5 Saint – Python (1.5km)
23. 119.5 Vertain – Saint-Martin-sur-Écaillon (2.3km)
22. 126.5 Capelle-sur-Écaillon – Ruesnes ( 1.7km)
21. 142.5 Aulnoy-lez-Valenciennes – Famars (2.6km)
20. 146 Famars – Quérénaing ( 1.2km)
19. 149 Quérénaing – Maing (2.5km)
18. 152 Maing – Monchaux-sur-Écaillon (1.6km)
17. 164 Haveluy – Wallers (2.5km)
16. 172 Trouée d’Arenberg (2.4km)
15. 178.5 Millonfosse – Bousignies (1.4km)
14. 183.5 Brillon – Tilloy-lez-Marchiennes (1.1km)
14. 186 Tilloy – Sars-et-Rosi?res (2.4km)
13. 192.5 Beuvry-la-Fort – Orchies (1.4km)
12. 197.5 Orchies (1.7km)
11. 203.5 Auchy-lez-Orchies – Bersée (2.6km)
10. 209 Mons-en-Pév?le (3km)
9. 215 Mérignies – Avelin (0.7km)
8. 218.5 Pont-Thibaut – Ennevelin (1.4km)
7. 224 Templeuve – L’Épinette (0.2km)
7. 224.5 Templeuve – Moulin de Vertain (0.5km)
6. 231 Cysoing – Bourghelles (1.3km)
6. 233.5 Bourghelles – Wannehain (1.1km)
5. 238 Camphin-en-Pév?le (1.8km)
4. 241 Carrefour de l’Arbre (2.1km)
3. 243 Gruson (1.1km)
2. 250 Willems – Hem (1.4km)
1. 256.5 Roubaix ( 0.3km)

Pewnie wielu z państwa podobnie jak przed Tour des Flanders zadaje sobie teraz pytanie, czy Cancellara „dokopie” Boonenowi? Jednak znów tę polemikę może złagodzić kolarska rzeczywistość, która podczas wyścigu dookoła Flandrii pokazała, że gdy dwóch się bije tam trzeci korzysta. Szwajcar obawiał się finiszu Belga i uciekał przed nim jak Francuzi przed peletonem Tour de France w dniu ich święta narodowego czyli 14 lipca, gdy przed telewizorami zasiada 3/4 kraju. Z kolei Boonen obawiał się powtórki z „rozrywki”, czyli roku 2010, kiedy to Fabian „zbił go” jak młodzika. Znakomicie wykorzystał to Nick Nuyens (SaxoBank), który i podczas „piekła północy” będzie faworytem. O mało brakowało, a tym szczęściarzem mógłby zostać następny ze specjalistów od klasyków Philippe Gilbert (Omega Pharma – Lotto), Belgowi zabrakło jednak sił i po ataku na Bosberg został doścignięty przez rywali.

Przeszkadzać tym czterem zawodnikom próbować będą kolarze BMC-Racing czyli George Hincapie oraz Alessandro Ballan. Nie wolno zapominać również o  Juanie Antonio Flechy i Edvaldzie Boasson Hagenie z teamu Sky, jak również o Peterze Saganie (Liquigas-Cannondale) i Mistrzu Świata, Thorze Hushovdzie z Garmin Cervelo.

Będzie się działo… Zmagania kolarzy będzie można zobaczyć już od 12:30 w stacji Eurosport i Eurosport HD, a 4,5 godzinna relacja z komentarzem Tomasza Jarońskiego i Krzysztofa Wyrzykowskiego to prawdziwa uczta dla fanów „szosy”. Eurosport rozpocznie relację z wyścigu wprowadzeniem w postaci wywiadów ze światowej klasy ekspertami.

Wyścig będzie można również śledzić w Internecie za pośrednictwem usługi Eurosport Player. Kibice kolarstwa mogą skorzystać z 30% zniżki na trzy miesięczny abonament do usługi korzystając z kodu: KOLARSTWO2011. Zapraszamy!

Mapa Paryż – Roubaix 2011:

Profil Paryż – Roubaix 2011:

Poprzedni zwycięzcy:

2010 Fabian Cancellara (Swi) Team Saxo Bank
2009 Tom Boonen (Bel)
2008 Tom Boonen (Bel)
2007 Stuart O’Grady (Aus)
2006 Fabian Cancellara (Swi)
2005 Tom Boonen (Bel)
2004 Magnus Backstedt (Swe)
2003 Peter Van Petegem (Bel)
2002 Johan Museeuw (Bel)
2001 Servais Knaven (Ned)
2000 Johan Museeuw (Bel)
1999 Andrea Tafi (Ita)
1998 Franco Ballerini (Ita)
1997 Frederic Guesdon (Fra)
1996 Johan Museeuw (Bel)
1995 Franco Ballerini (Ita)
1994 Andrei Tchmil (Mol)
1993 Gilbert Duclos-Lassalle (Fra)
1992 Gilbert Duclos-Lassalle (Fra)
1991 Marc Madiot (Fra)
1990 Eddy Planckaert (Bel)
1989 Jean-Marie Wampers (Bel)
1988 Dirk Demol (Bel)
1987 Eric Vanderaerden (Bel)
1986 Sean Kelly (Ier)
1985 Marc Madiot (Fra)
1984 Sean Kelly (Ire)
1983 Hennie Kuiper (Ned)
1982 Jan Raas (Ned)
1981 Bernard Hinault (Fra)
1980 Francesco Moser (Ita)
1979 Francesco Moser (Ita)
1978 Francesco Moser (Ita)
1977 Roger De Vlaeminck (Bel)
1976 Marc Demeyer (Bel)
1975 Roger De Vlaeminck (Bel)
1974 Roger De Vlaeminck (Bel)
1973 Eddy Merckx (Bel)
1972 Roger De Vlaeminck (Bel)
1971 Roger Rosiers (Bel)
1970 Eddy Merckx (Bel)
1969 Walter Godefroot (Bel)
1968 Eddy Merckx (Bel)
1967 Jan Janssen (Ned)
1966 Felice Gimondi (Ita)
1965 Rik Van Looy (Bel)
1964 Peter Post (Ned)
1963 Emile Daems (Bel)
1962 Rik Van Looy (Bel)
1961 Rik Van Looy (Bel)
1960 Pino Cerami (Bel)
1959 Noel Fore (Bel)
1958 Leon Van Daele (Bel)
1957 Alfred De Bruyne (Bel)
1956 Louison Bobet (Fra)
1955 Jean Forestier (Fra)
1954 Raymond Impanis (Bel)
1953 Germain Derycke (Bel)
1952 Rick van Steenbergen (Bel)
1951 Antonio Bevilacqua (Ita)
1950 Fausto Coppi (Ita)
1949 André Mahe (Fra) =1
1948 Rick van Steenbergen (Bel)
1947 Georges Claes (Bel)
1946 Georges Claes (Bel)
1945 Paul Maye (Fra)
1944 Maurice Desimpelaere (Bel)
1943 Marcel Kint (Bel)
1939 Emile Masson Jnr (Bel)
1938 Lucien Storme (Bel)
1937 Jules Rossi (Ita)
1936 Georges Speicher (Fra)
1935 Gaston Rebry (Bel)
1934 Gaston Rebry (Bel)
1933 Sylvere Maes (Bel)
1932 Romain Gyssels (Bel)
1931 Gaston Rebry (Bel)
1930 Julien Vervaecke (Bel)
1929 Charles Meunier (Bel)
1928 Andre Leducq (Fra)
1927 Georges Ronsse (Bel)
1926 Julien Delbecque (Bel)
1925 Félix Sellier (Bel)
1924 Jules Van Hevel (Bel)
1923 Henri Suter (Swi)
1922 Albert Dejonghe (Bel)
1921 Henri Pelissier (Fra)
1920 Paul Deman (Bel)
1919 Henri Pelissier (Fra)
1914 Charles Crupelandt (Fra)
1913 François Faber (Lux)
1912 Charles Crupelandt (Fra)
1911 Octave Lapize (Fra)
1910 Octave Lapize (Fra)
1909 Octave Lapize (Fra)
1908 Cyrille Van Hauwaert (Bel)
1907 Georges Passerieu (Fra)
1906 Henri Cornet (Fra)
1905 Louis Trousselier (Fra)
1904 Hippolyte Aucouturier (Fra)
1903 Hippolyte Aucouturier (Fra)
1902 Luc Lesna (Fra)
1901 Luc Lesna (Fra)
1900 Emile Bouhours (Fra)
1899 Albert Champion (Fra)
1898 Maurice Garin (Fra)
1897 Maurice Garin (Fra)
1896 Josef Fischer (Ger)
Poprzedni artykułZobacz jak Bjarne Riis cieszy się z wygranej Nicka Nuyensa!
Następny artykułFrancesco Gavazzi dzięki decyzji sędziów wygrał 5 etap Pais Vasco
Pomysłodawca, założyciel i właściciel naszosie.pl. Z wykształcenia ekonomista, kilkanaście lat zarządzający oddziałami banków. Pracę w „korpo” zakończył w 2013 i wtedy to zdecydował poświęcić się tylko pasji. Na szosie jeździ amatorsko od ponad 20 lat. Mąż i ojciec dwóch synów.
Subscribe
Powiadom o
guest
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments