Rozpoczynamy nowy cykl w naszym serwisie. Od dzisiaj każdego listopadowego dnia ocenimy jedną z drużyn (bądź grupę ekip niższego szczebla) za jej dokonania w minionym już sezonie 2021. Będą fakty, sukcesy, najważniejsi zawodnicy oraz rozczarowania. Na pierwszy ogień trafia EF Education – Nippo.
Amerykańska formacja ma za sobą sezon, który najprościej można było by podsumować dwoma słowami – mieszane uczucia. Z jednej strony podopieczni Jonathana Vaughtersa odnieśli bowiem 16 zwycięstw, z drugiej jednak zabrakło kolarzom w różowych strojach jakieś wisienki w monumentach czy klasyfikacjach generalnych wielkich tourów.
Najważniejsze sukcesy chronologicznie:
🇦🇪5. miejsce w kl. generalnej UAE Tour
🇫🇷2 wygrane odcinki Paryż-Nicea
🇮🇹Triumf etapowy i 8. miejsce w kl. generalnej Giro d’Italia
🇨🇭2 wygrane odcinki, triumf w kl. punktowej i 2. miejsce w kl. generalnej Tour de Suisse
🇫🇷Zwycięstwo na jednym z odcinków La Route d’Occitanie (2.1)
🇫🇷10. miejsce w kl. generalnej Tour de France
🇪🇸Wygrana w Donostia San Sebastian Klasikoa
🇪🇸Triumf etapowy podczas Vuelta a Burgos (2.Pro)
🇵🇱Wygrany odcinek Tour de Pologne
🇪🇸3 zwycięstwa etapowe podczas La Vuelta ciclista a España
🇧🇪Wygrany odcinek Benelux Tour
🇮🇹Triumf w Giro della Toscana – Memorial Alfredo Martini (1.1)
🇮🇹Zwycięstwo w Coppa Sabatini – Gran Premio città di Peccioli (1.Pro)
Gwoli wyjaśnienia w pierwszym wydaniu Naszosowego podsumowania sezonu – sukcesy są wymieniane chronologicznie by nie bawić się w ustalanie wagi każdego z nich. Te osiągnięte w wyścigach niższej kategorii niż WT mają zawartą kategorię w nawiasie.
Kluczowi kolarze EF Education – Nippo w sezonie 2021:
🇨🇴Rigoberto Urán
Pewnie wielu to zaskoczy, ale to właśnie 34-letni Kolumbijczyk był najlepiej punktującym do rankingów kolarzem amerykańskiego zespołu. Doświadczony zawodnik przede wszystkim pokazał się podczas Tour de Suisse, gdzie wygrał czasówkę, a cały wyścig zakończył na 2. miejscu. Do 16. etapu popularny Rigo był także wiceliderem Tour de France, jednak późniejszy kryzys sprawił, że całe zmagania zakończył na „ledwie” 10. pozycji. Z ciekawych wyników był dwukrotnie 8. podczas Igrzysk Olimpijskich w Tokio – tak podczas wyścigu ze startu wspólnego jak i jazdy indywidualnej na czas. Jego umowa z EF ważna jest jeszcze rok.
🇩🇰Magnus Cort Nielsen
28-letni Duńczyk ma za sobą sezon życia. Nie tylko nawiązał wreszcie do formy z lat 2016-18, ale i skutecznie pokazał, że nadal nie osiągnął swojego maksimum. Wszyscy pamiętają jego trzy wygrane etapowe podczas La Vuelta ciclista a España – na podjeździe oraz w sprintach, ale to nie wszystko co osiągał. Urodzony na Bornholmie zawodnik ma na swoim koncie w 2021 roku także wygraną etapową z Paryż-Nicea czy podczas La Route d’Occitanie. Poprawił się także w jeździe indywidualnej na czas i zanosi się na to, że w barwach EF, które będzie reprezentował przez co najmniej 2 kolejne lata, może odnieść jakiś sukces także w tej specjalności.
🇺🇸Neilson Powless
Konia z rzędem temu, kto przewidziałby wystrzał talentu 25-letniego Amerykanina. Zaczęło się od dobrej ucieczki na wiatrach, która zaprowadziła go na 5. miejsce w klasyfikacji generalnej UAE Tour, ale prawdziwe szaleństwo przyszło w drugiej części sezonu. Wygrany klasyk Donostia San Sebastian Klasikoa sprawił, że zaczęło się o nim mówić głośniej, a 5. miejsce podczas Mistrzostw Świata z pewnością jest jego chlubą. On także zostaje w EF, a jego umowa ważna jest aż do końca 2024 roku.
🇩🇰Michael Valgren
Niech symbolem tych mieszanych uczuć jakie odczuwam na temat EF Education – Nippo będzie zawodnik, który był czwartym najlepiej punktującym w tej formacji. 29-letni Duńczyk obudził się z „zimowego snu” bowiem dopiero we wrześniu, jego dobre wyniki trwały 11 dni, acz zdążył przez ten czas wygrać 2 włoskie klasyki – Giro della Toscana i Coppa Sabatini oraz zdobyć brąz Mistrzostw Świata. Czy w kolejnych latach nawiąże do tych momentów sezonu 2021? Ma szansę zrobić to w różowych barwach, bowiem będzie je reprezentował co najmniej do końca 2023 roku.
Największe pozytywne zaskoczenia:
Oprócz wymienionego już wyżej Neilsona Powlessa z pewnością na kilka słów pochwały zasługują Stefan Bissegger i Simon Carr. Ten pierwszy, czyli 23-letni Szwajcar, zapukał bowiem do ścisłej światowej czołówki czasowców, odniósł w tym roku 3 wygrane i zdaje się, że nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Z jego rówieśnikiem z Wielkiej Brytanii jest nieco inaczej – on bowiem pokazuje, że ma ogromny potencjał, był chociażby 11. w Strade Bianche, nie potrafi jednak jeszcze ostatecznie wystrzelić.
Największe rozczarowania:
Pamiętacie takiego zawodnika jak Jonathan Caicedo? Rok temu 28-letni Ekwadorczyk wygrywał w pięknym stylu etap Giro d’Italia, w tym nigdy nie pojawił się w top25 jakiegokolwiek etapu czy wyścigu. Można by to wybaczyć gdyby gdzieś mocno pracował, ale i z tego ciężko go pamiętać. Podobnie w EF w swoim debiutanckim sezonie w ich barwach, przepadł Will Barta, niestety bez jakiegoś błysku karierę zakończył Tejay van Garderen. Z głośnych nazwisk to nic zaskakującego nie pokazał niestety przymierzany dużo wyżej Hugh Carthy.
Podsumowanie:
Obok drużyny Jonathana Vaughtersa moim zdaniem nie da się przejść obojętnie niezależnie od notowanych przez nią wyników. Wszystko za sprawą tego, że tworzą oni bardzo ciekawy kolektyw, angażują się w wiele ciekawych akcji jak chociażby Alt Tour Lachlana Mortona, gdy walczył on z „całą” trasą Tour de France solo. Czysto sportowo mamy tu do czynienia z takim typowym średniakiem, który zawsze coś wygra, acz nigdy nie zamiesza w samej czołówce.
Prognoza na przyszłość? Na nią przyjdzie pora w grudniu, na który to planujemy kolejny z cyklów pt. „Naszosowe zapowiedzi sezonu 2022”. Wówczas będzie okazja pochylić się nad tym co się zmieni w składzie, a tam wśród transferów znajdziecie Państwo m.in. Łukasza Wiśniowskiego czy wiele młodych talentów. W tej serii zaś jutro poczytać będzie można o obecnej drużynie ww. Polaka – Team Qhubeka ASSOS.
Ostateczna ocena dla EF Education – Nippo: 5,5/10
