Tour de France 2021: Pogacar w końcu z górskim triumfem!

Tadej Pogacar z kolejnym etapowym sukcesem. Słoweniec jako pierwszy wjechał na Col de Portet

Na papierze 17. etap Tour de France zapowiadał się na jeden z najciekawszych w tegorocznym wyścigu. Wprawdzie pierwsze 116 kilometrów to jazda po płaskim terenie, ale po nim następowały trzy bardzo trudne podjazdy – Col de Peyresourde (13,2 km; 7%), Col de Val Louron-Azet (7,4; 8,3%) i wreszcie Col de Portet (16 km; 8,7%). Etap z pewnością miał potencjał na wygenerowanie dużych emocji. Wszystko jednak zależało od samych zawodników.

Trudna sztuka załapania się w odjazd

Ostatnim uciekinierem, który cieszył się ze zwycięstwa na Saint-Lary-Soulan był Rafał Majka, który sztuki tej dokonał w 2014 roku (na Pla d’Adet, nie Col du Portet). Być może w ślady „Zgreda” chciał pójść inny z naszych rodaków – Michał Kwiatkowski, który na samym początku podjął próbę ataku wraz z Jonasem Rickaertem (Alpecin-Fenix) i Aurelienem Paret-Peintre (Ag2r-Citroen Team). Jednak jego próba okazała się nieskuteczna.

Przez moment, gdy na czoło wyszedł Deceuninck-Quick Step, wydawało się, że o udział w odjeździe powalczy właściciel zielonej koszulki – Mark Cavendish, chętny do zgarnięcia punktów na lotnej premii w Bagneres du Luchon. Ostatecznie jednak ucieczkę dnia stworzyli inni kolarze. Wśród nich był inny sprinter – Danny Van Poppel (Intermarche-Wanty Gobert), a także Lukas Postlberger (BORA-hansgrohe), Anthony Perez (Cofidis, Solutions Credits, Dorian Godon (Ag2r La Mondiale), Anthony Turgis (Direct Energies) oraz Maxime Chevalier (B&B Hotels).

Gdy wymieniona szóstka na dobre oderwała się od peletonu, sytuacja nieco się uspokoiła. Różnica między grupami bardzo szybko rosła i tuż przed pierwszym podjazdem wynosiła około ośmiu minut. Sytuacja wyjściowa uciekinierów była całkiem niezła. Jednak zasadnym wydawało się pytanie: „Czy wśród nich jest ktoś, kto będzie w stanie to wykorzystać?”

Niemrawa walka o grochy

Odpowiedź na nie przyniosło już Peyresourde. Brzmiała ona: „Raczej nie”. Zawodnicy jadący z przodu nie poruszali się zbyt szybko, o czym najlepiej świadczy to, że na szczyt razem z pozostałymi wjechał Van Poppel. Holender miał wyraźne problemy, co jakiś czas zostawał nieco z tyłu, ale za każdym razem wracał do reszty. Na premię górską wjechał jako ostatni, ale bez strat do rywali. Przewaga ucieczki nad peletonem wynosiła już zaledwie 4 minuty.

Lepiej wspinaczka na pierwszy dzisiejszy podjazd poszła grupie, która uformowała się u jego podnóża. Znaleźli się w nim m.in. Pierre Latour oraz walczący o punkty w klasyfikacji górskiej Wouter Poels i Nairo Quintana. Niestety choć ich strata do uciekinierów dość szybko malała, to nie poruszali się na tyle szybko, by utrzymać się przed coraz mniejszym i coraz mocniej jadącym peletonikiem, z którego dość szybko odpadł Kwiatkowski. Latour jeszcze parokrotnie próbował ataków, ale za każdym razem bezskutecznie.

Drugi z dzisiejszych podjazdów – Col de Val Louron-Azet przyniósł spore ożywienie w odjeździe. Dość szybko odpadli z niego Van Poppel, Postlberger oraz Chevalier. A kolejne kilometry sprawiały, że selekcja postępowała. W końcu czołówka składała się już tylko z dwóch kolarzy – Doriana Godona i Anthonego Pereza, z tym że zdecydowanie mocniejszy był ten drugi, który tuż przed górską premią zaatakował i samotnie wjechał na kreskę.

Sytuacja uciekinierów wyraźnie się polepszyła. Ich przewaga wciąż wynosiła około 4 minut, a do mety było przecież coraz mniej kilometrów. Wszystko miało rozstrzygnąć się na Col de Portet. Na początku tego podjazdu z przodu znów znalazł się Godon, który na zjeździe dołączył do kolarza Cofidisu. Potem próbował nawet odjechać, ale ostatecznie Perez odparł atak, a niedługo później skontrował i samotnie pognał przed siebie, licząc na pierwsze etapowe zwycięstwo swojego zespołu w tegorocznym Tourze.

Starcie tytanów

Tymczasem z tyłu tempo nie spadało, a to za sprawą kolarzy UAE Team. Już na kilkanaście kilometrów przed metą z tyłu zostali dwaj zawodnicy czołowej „10” – Enric Mas i zespołowy kolega Pereza – Guillaume Martin. Na 12 kilometrów przed metą na czoło głównej grupy wyszedł Rafał Majka. Polak dał mocną, trwającą przez 4 kilometry zmianę. Gdy z niej zszedł, na atak zdecydował się Tadej Pogacar. Za Słoweńcem ruszyli Uran, Carapaz i Vingegaard.

Błyskawicznie wyprzedzili Pereza i rozpoczęli wewnętrzną walkę o zwycięstwo na etapie. Sytuacja była więc bardzo klarowna. Z przodu jechała najmocniejsza czwórka w tegorocznym wyścigu, a tempo nadawał lider. Tempo, które szybko okazało się zbyt mocne dla Urana. Ekwadorczyk i Duńczyk mieli więc duże szanse to, by wskoczyć na podium jego kosztem, ale mimo to najwięcej pracy na czele grupy wykonywał Pogacar, tylko co jakiś czas pozwalając wyjść na czoło Vingegaardowi.

Za nimi rewelacyjnie radził sobie David Gaudu, który wyprzedził grupę Rigoberto Urana i Wilco Keldermana. Niestety do jego przebudzenia doszło zbyt późno – zarówno w kontekście całego wyścigu (już dawno stracił szanse na miejsce w czołówce generalki), ale też etapu, ponieważ jego ponad 40-sekundowa strata nie pozwalała na myślenie o dogonieniu grupy Pogacara.

Czołowa trójka pewnie pędziła więc po zwycięstwo. Najpewniej wyglądał Pogacar, ale jego dominacja nie była tak widoczna, jak w pierwszym tygodniu. Wiele razy próbował atakować, ale za każdym razem na jego koło wskakiwali Vingegaard i jadący nadzwyczaj spokojnie Carapaz.

Ekwadorczyk kumulował energię, którą wykorzystał do ataku na półtora kilometra przed metą. Za jego plecami pozostał już tylko Pogacar – Vingegaard został z tyłu – jak się okazało – tylko na chwilę. Zaraz po tym, jak Duńczyk dojechał do rywali, do przodu skoczył Tadej Pogacar, który popędził po swoje kolejne zwycięstwo w tegorocznym Tourze.

Klasyfikacja 17. etapu Tour de France 2021 (Top 27)

Klasyfikacja generalna po 17. etapie: