Mistrzostwa Europy 2020: Nizzolo wygrywa, Paterski siódmy!

Giacomo Nizzolo nowym mistrzem Europy. Maciej Paterski zakończył na 7. miejscu.

Trasa dzisiejszego wyścigu upstrzona była niewielkimi i niezbyt wymagającymi wzniesieniami. Na każdej z 12 rund znajdowały się dwa – Cote du Lezot i Restegal – oba miały około kilometr długości i średnie nachylenie w okolicach 5%. W grę wchodziło więc wiele scenariuszy.

Na początku wyścigu od głównej grupy oderwała się grupka uciekinierów, w skład której weszli: Polak –  Paweł Bernas i przedstawiciele trzech dość egzotycznych kolarskich nacji – Dusan Rajović (Serbia), Andreas Miltiadis (Cypr) i Emil Dima (Rumunia). Wprawdzie przez moment przewaga harcowników dochodziła do 4 minut, ale ich wspólna przygoda szybko dobiegła końca. Najpierw, na około 80 kilometrów przed metą, sił zabrakło Serbowi, który niemal od razu wrócił do peletonu, a później w jego ślady poszli Cypryjczyk i Rumun.

Na 55 kilometrów przed metą z przodu został więc tylko Bernas, tyle że i on nie miał dość sił, by przez długi czas samotnie uciekać przed peletonem. Na szczęście gołym okiem widać było, że jest w dobrej formie i zamierzał ją jeszcze wykorzystać. Już trzy kilometry po powrocie do grupy… zaatakował ponownie.

Tym razem na udział w odjeździe z udziałem Polaka zdecydowali się już nieco bardziej renomowani kolarze – Diego Rubio (Hiszpania), David van der Poel (Holandia) i Ruben Guerreiro (Portugalia). Tyle że tym razem peleton nie chciał puścić odjazdu. Grupka nie była w stanie stworzyć większej przewagi.

Mimo wszystko dość długo trzymała się z przodu. Na 37 kilometrów przed metą dołączył do niej Jasper Stuven. Belg przez kilka kilometrów współpracował z resztą, ale szybko zdecydował się na solowy odjazd. Bernas i jego towarzysze zostali z przodu i szybko wrócili do peletonu, zresztą zawodnika na co dzień reprezentującego barwy Treka-Segafredo niedługo później spotkał ten sam los.

Zaczęły się ataki, ale niewiele z nich wynikało. Schemat był zwykle ten sam: próbę odjazdu podejmował Mathieu van der Poel, na jego akcję odpowiadało kilku lub kilkunastu mocnych zawodników, wśród których często znajdowali się Polacy – Szymon Rekita i Maciej Paterski, ale podjazd szybko się kończył i znów wszystko się zjeżdżało. Jedyne co te ataki zmieniały, to liczebność głównej grupy, która liczyła sobie już zaledwie 60 zawodników.

Ciągłe nieudane ataki chyba nieco znużyły Holendra, bo na ostatnich kilkunastu kilometrach aktywniejsi byli inni – na samotne ataki decydowali się najpierw Johan Jacobs (Szwajcaria), a później Marcus Hoelegard (Norwegia). Szczególnie dzielnie jechał ten drugi. Jego przewaga nie przekraczała 10 sekund, a i tak wytrzymał z przodu bardzo długo – grupa doścignęła go dopiero na dwa kilometry przed metą.

Tuż przed finiszem dużo się działo. Na ostatnim podjeździe kilku kolarzy, m.in Patrick Gamper (Austria), próbowało rozsadzić peleton ciągłymi atakami. Jednak wszystko skończyło się finiszem tych sprinterów, którzy pozostali w głównej grupie – liczącej sobie już jedynie około 20 zawodników. Z najlepszej pozycji startował Giacomo Nizzolo, dla którego Włosi już na kilka kilometrów przed metą, ułożyli pociąg.

I ostatecznie to on wygrał. Przez chwilę wydawało się, że zawalczyć z nim może ponownie uaktywniony Van der Poel, ale ostatecznie miał problem z wyborem właściwej ścieżki, wytracił prędkość i skończył tuż za podium. Dwa pozostałe medale trafiły więc do kolejnych typowych sprinterów – Arnauda Demare’a i Pascala Ackermanna. Dziesiętne sekund później na metę wkroczył natomiast Maciej Paterski, który uwieńczył dobry występ Polaków zajęciem 7. miejsca.