Jeleniogórski Plac Ratuszowy tętnił w sobotę kolarstwem. Jestem zdecydowanym zwolennikiem wprowadzania kolarstwa do centów miast, zwłaszcza do ich najbardziej historycznej, a zarazem najpiękniejszych części.
Rodzi to rzecz jasna określone kłopoty organizacyjne i komunikacyjne, ale skórka jest w tym przypadku warta wyprawki. W wyścigu Visegrad Grand Prix Polski na placu po prostu działo się. Start ponad setki amatorów zaszczycił minister spraw zagranicznych Grzegorz Schetyna i, co warto podkreślić, przybył w punkt, o czasie, ani minuty spóźnienia, by oddać strzał na start.
Pamiętam, że kilka lat temu podczas mistrzostw Polski pod Kielcami ponad półtorej godziny czekaliśmy na śp. posła Gosiewskiego, by wręczył Tomaszowi Marczyńskiemu koszulkę mistrza. Na rynku było głośno. Kolarze, i ci amatorzy, i ci zawodowcy, zaprezentowali się i ruszyli na trudną trasę po drodze mijając Karpacz, Orlinek, Zachełmie, Podgórzyn, Sosnówkę, a więc kultowe w Polsce podjazdy dla cyklistów. Pięknie okoliczności ścigania się. Tu Jelenia Góra, a w tle lekko ośnieżone szczytu Śnieżki i Karkonoszy. Panorama jak z obrazka.
Sama trasa trudna, wąskie zalesione drogi, zjazdy i podjazdy. I grupa amatorska i zawodowa została skutecznie rozbita, a na metę kolarze wpadali w małych grupkach. Sól ścigania się i piękne zwycięstwo Bartosza Warchoła, który choć nie jest sprinterem, to pojechał w stylu swojego patrona, Petera Sagana (w tym samym dniu odniósł piękny sukces w dalekiej Kalifornii). 23-letni Bartek pochodzi z Jasła, karierę zawdzięcza, co podkreśla, mamie, a jeździ w barwach zespołu Cycling Academy z Izraela, której patronem jest niewiele starszy Sagan. Sukces w Jeleniej Górze określił jako największy z całej karierze, a podczas dekoracji czuł się jak Ewa Farna na scenie. Wyścig wyszehradzki był niewątpliwie mocnym kolarskim uderzeniem, co podkreślili jeszcze artyści występujący na scenie podczas nieobecności kolarzy (także Ewa Farna). Było więc i ciekawie, i głośno, i fajnie! Tak trzymać panie Arturze!
Tomasz Jaroński, Eurosport
