Vuelta a Espana 2023: Vingegaard wygrywa. Dramat Evenepoela, dominacja Jumbo-Visma

Jumbo-Visma absolutnie zdominowało 13. etap Vuelta a Espana. Kolarze tego zespołu zajęli trzy pierwsze miejsca. Po tym występie kolarze holenderskiego zespołu zajmują całe podium klasyfikacji generalnej.

Cztery wysoko położone górskie premie, 4 300 metrów przewyższenia i wreszcie meta położona na legendarnym Col du Tourmalet – 13. etap Vuelta a Espana z całą pewnością zasługiwał na miano królewskiego. W związku z tym, wszyscy liczyliśmy na duże zmiany w klasyfikacji generalnej – jak się miało okazać – nie rozczarowaliśmy się.

Kłopoty, kłopoty

Górskie etapy niemal zawsze przyciągają harcowników. Zazwyczaj oglądamy na nich długą walkę o zabranie się w odjazd, a później olbrzymią grupę, do ostatniego podjazdu usiłującą utrzymać przewagę nad peletonem. Tu scenariusz okazał się nieco inny. O ucieczce dnia właściwie bardzo trudno było w ogóle mówić. Owszem, od głównej grupy na dłuższy czas odrywały się mniejsze – zazwyczaj trzyosobowe grupki, ale na czele utrzymywały się one maksymalnie kilkanaście kilometrów.

Czy to oznacza, że oglądając etap można było narzekać na nudę? Niekoniecznie, ponieważ niemal od początku swoje problemy mieli faworyci. Już po 15 kilometrach od startu problemy ze sprzętem miał Jonas Vingegaard, jednak na szczęście ta sytuacji nie kosztowała go zbyt wiele. Po kilku minutach wrócił do głównej grupy i kolejne kilometry mógł pokonywać ze względnym spokojem.

W przeciwieństwie do innych zawodników. Już podjazd pod Col d’Aubisque okazał się piekłem dla kilku faworytów klasyfikacji generalnej. Absurdalnie wysokie tempo nadawane przez Jumbo-Visma, chcącego poprawić sytuację w klasyfikacji generalnej Roglica i Vingegaarda? Nie do końca. Kolarze holenderskiej ekipy rzeczywiście jechali na czele i żeby utrzymać ich koło trzeba było się sporo napocić, ale obyło się bez szaleństw.

Mimo to już na 94 km przed metą, gdy w peletonie wciąż pozostawało 30-40, z tyłu zaczął zostawać Martinez. Kłopoty młodego Francuza (o którym już wcześniej sporo pisaliśmy) łatwo było wytłumaczyć choćby brakiem doświadczenia w tego typu wyścigach i na tego typu podjazdach. Tyle że później z tyłu zaczęli zostawać dużo bardziej renomowani młodzieżowcy – Remco Evenepoel i Joao Almeida…

Dramat Evenepoela

Gdy kilka tygodni temu pytaliśmy Martineza, czego nauczył się od swoich starszych kolegów z zespołu – Davida Gaudu i Thibauta Pinota, nie był w stanie udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Jednak patrząc wyłącznie na przebieg dzisiejszego etapów, moglibyśmy wskazać na jedną rzecz – pokonywanie kryzysów, którym podczas tegorocznego Tour de France momentami mógł imponować ten pierwszy. Martinez owszem, szybko zaczął tracić dystans do najlepszych, ale gdy tylko tempo minimalnie spadało, wracał do pierwszej grupy.

Sztuka ta z kolei nijak nie wychodziła Almeidzie (znanemu przecież ze znakomitego minimalizowania strat) i przede wszystkim Evenepoelowi. Zwłaszcza młody Belg szybko zaczął tracić dystans. Mattia Cattaneo, Jan Hirt, Louis Vervaeke i James Knox – wszyscy, którzy do tej pory byli jeszcze w peletonie, zostali razem z nim, by pomóc mu w przezwyciężeniu kryzysu. Nie pomogło. Już na szczycie Aubisque jego strata wynosiła już półtorej minuty, a później nieustannie rosła, aż w końcu osiągnęła pułap kilkunastu minut. Marzenia o końcowym zwycięstwie odjechały w siną dal.

Przygotowania do Tourmalet

Dwie poważne zmiany w klasyfikacji generalnej były przesądzone właściwie już po Col du Aubisque. Kolejne kilometry nie przyniosły nam jednak kolejnych roszad. Do podnóża Col du Tourmalet dojechała spora grupka, w której, oprócz Almeidy i Evenepoela, znajdowała się cała czołowa „15”.

Nie oznacza to, że wcześniej nic się nie działo. Długo dość aktywni byli kolarze Bahrain-Victorious. Atakowali (zresztą razem z Seppem Kussem i Jonasem Vingegaardem) Damiano Caruso i Antonio Tiberi, a gdy się nie udało, to do gry wszedł Mikel Landa. Przez moment wyglądało nawet na to, że możemy mieć powtórkę ze „starcia tytanów” między 33-latkiem, a Jonasem Vingegaardem podczas jednego z etapów Wyścigu Dookoła Kraju Basków.

Na około 60 km przed metą Bask skoczył do przodu, a Vingegaard ruszył za nim i obaj oderwali się od pozostałych. Trwało to jednak tylko chwilę, bo najpierw doskoczyli do nich dwaj czołowi kolarze klasyfikacji generalnej – Sepp Kuss i świetnie sobie radzący Marc Soler, a chwilę później w ich ślady poszli pozostali. Losy etapu miały się zatem rozstrzygnąć się dopiero na Tourmalet.

Żółta dominacja

Ściganie nie zaczęło się od razu po rozpoczęciu wspinaczki, a dopiero po około 10 km. To właśnie na 8 km przed metą, tuż po tym, jak swoją pracę zakończył Wilco Kelderman, do przodu ruszył Vingegaard. Atak Duńczyka momentalnie spowodował, że z tyłu został m.in. wicelider wyścigu – Soler. Zdecydowanej pogoni za zwycięzcą Tour de France jednak nie było – pracować na czele grupy próbował m.in. Ayuso, ale szybko stało się jasne, że praca na czele nie doprowadzi do dogonienia prowadzącego zawodnika.

W tej sytuacji na atak zdecydował się Mas, do którego szybko dołączył Kuss. Lider wyścigu dziś znów był bardzo mocny. Na momentu udało mu się nawet zgubić Hiszpana, jednak ten szybko wrócił na jego koło, a po chwili dołączyli do nich również pozostali kolarze walczący za plecami Vingegaarda – Ayuso, Uijtebroeksowi, Roglicowi i Landzie. Duńczyka nikomu nie udało się już dogonić – 26-latek dojechał do mety jako pierwszy z 30-sekundową przewagą nad kolegami z zespołu, którzy uzupełnili podium.

Na kilometr przed metą zaatakował Kuss, który przy kolegach z pogoni wyglądał tak, jakby dysponował nie rowerem, a motocyklem. Chwilę później w jego ślady poszedł Roglic. Pierwszy atak Słoweńca nie przyniósł powodzenia, ale drugi pozwolił mu na to, by dojechać do mety 3 sekundy za Amerykaninem, a 5 przed Ayuso. Soler, choć ukończył etap na niezłym, 10. miejscu, to stracił do zwycięzcy ponad 3 minuty, co oznaczało dla niego wypadnięcie z podium klasyfikacji generalnej.

Wyniki 13. etapu Vuelta a Espana 2023:

Results powered by FirstCycling.com