Strade Bianche 2022: Pogacar po 50-kilometrowej jeździe na solo

Tadej Pogacar wygrał Strade Bianche 2022. Zrobił to po imponującym, 50-kilometrowym rajdzie.

184 kilometry jazdy, start i meta w Sienie, mnóstwo szutrowych sektorów… trasa Strade Bianche od lat pozostaje niezmienna. Tak samo miało być i w tym roku. Podobnie jak w poprzednich edycjach Julian Alaphilippe, Tadej Pogacar i reszta mieli do pokonania 11 „sterrato” i słynny już 800-metrowy podjazd po Via Santa Catarina. To tam miało się rozstrzygnąć, kto zastąpi nieobecnych w tym roku dwóch poprzednich triumfatorów – Wouta Van Aerta i Mathieu van der Poela.

Pierwsze harce

Na samym początku wyścigu od reszty stawki oderwała się dziewiątka: Lilian Calmejane (AG2R Citroen Team), Davide Martinelli (Astana Qazaqstan Team), Edoardo Zardini (Drone Hopper-Androni Giocattoli), Samuele Zoccarato (Bardiani CSF Faizane), Simone Bevilacqua, Sergio Garcia (EOLO-Kometa), Taco van der Hoorn Intermarche-Wanty Gobert-Materiaux), Leon Heinschke i Marco Brenner (Team DSM).

Ten ostatni – zaledwie 19-latek – był najmłodszym kolarzem na trasie. A jednak na tle pozostałych uciekinierów wcale nie odstawał. Wręcz przeciwnie. Gdy na chwilę przed przejechaniem przez kolarzy 100. kilometra wyścigu, od pierwszej grupy zaczęli odpadać kolejni kolarze, on trzymał się dzielnie. Ostatecznie, wraz z Calmejanem, Van der Hoornem oraz Zoccaratto został doścignięty dopiero na 53 kilometry przed metą.

Faworyci upadają, faworyci atakują

On, już wtedy wiedział, że niezależnie od tego, co wydarzy się później, będzie mógł być zadowolony ze swojego występu. Natomiast całe mnóstwo kolarzy było w odwrotnej sytuacji. Regularnie pojawiały się bowiem komunikaty oznajmiające wycofania kolejnych zawodników.

Wszystko przez dużą kraksę na 100 kilometrów przed metą, w której ucierpieli m.in. Victor Campenaerts, Michael Matthews, Michael Gogl, Brent Van Moer i Julian Alaphilippe. Większość z wymienionych zawodników nie zdołała dojechać do mety, natomiast ten ostatni, z pomocą Mauro Schmida i Mikkela Honore, w końcu wrócił do peletonu.

Wind levels: 📈🤯#StradeBianche 🇮🇹 pic.twitter.com/ddY2nP7ljy

— Eurosport (@eurosport) March 5, 2022

Po powrocie nie zamierzał bynajmniej zadowalać się rolą cichego obserwatora. Szybko znalazł się na czele peletonu i rozpoczął harce faworytów. Na 52 kilometrów przed metrów przed metą, na podjeździe pod Monte Sante Marie, zaatakował, ale nie udało mu się oderwać od grupy. Jego akcja przyniosła jednak skutek w postaci rozciągnięcia wciąż jeszcze dość dużego peletonu. No i zachęciła do działania innych. Od razu skontrował go Tim Wellens, którego akcja zakończyła się tak samo, jak ta poprzednika. No ale wtedy pojawił się on – Tadej Pogacar.

Atomowy atak nowego „Kanibala”

Słoweniec wyjechał do przodu, przed Juliana Alaphilippe’a i przyspieszył. Początkowo Francuz był w stanie utrzymać jego tempo, ale potem, gdy rozpoczął się krótki zjazd, nie był w stanie tego zrobić – podobnie jak pozostali. Pogacar wywalczył sobie niewielką przewagę. Kolarze za nim – Alaphilippe, Simmons i inni próbowali wskoczyć mu na koło i nie brakowało im wcale tak dużo. Koniec końców jednak Słoweniec zdołał im uciec.

W pościg za nim ruszył Carlos Rodriguez. Tyle że dzielny Hiszpan szybko stracił nadzieję na dogonienie Słoweńca – nawet mimo tego, że jego przewaga nad peletonem przez długi czas również rosła.

Na 27 kilometrów przed metą przewaga Pogacara wynosiła już minutę i 37 sekund. Jednak w tamtym momencie Słoweniec wyglądał już na mocno zmęczonego swoją ucieczką. Tymczasem peleton gwałtownie przyspieszył – dogonił Rodrigueza, zostawił z tyłu poobijanego Alaphilippe’a. Nic dziwnego, że różnica między samotnym kolarzem, a główną grupą zaczęła szybko spadać.

Koniec złudzeń

Gdy na 5 kilometrów później z tej ostatniej zaatakowali Jhonatan Narvaez, Alejandro Valverde, Quinn Simmons, Kasper Asgreen i Tim Wellens, wynosiła ona już niecałą minutę. Długa współpraca nie była jednak czołowej piątce pisana. Odległość między nią, a Słoweńcem szybko przestała się zmniejszać, więc na atak zdecydował się widzący małe problemy kolegów Kasper Asgreen. Tyle że Duńczyk ani nie zbliżał się zbyt szybko do Słoweńca – jego strata cały czas oscylowała wokół 50 sekund, ani nie zdołał na dobre oderwać się od rywali.

Gdy na kilkanaście kilometrów przed metą kolarze wjeżdżali na La Tolfe – ostatni sektor wyścigu, daleko z przodu pozostawał praktycznie pewny zwycięstwa Tadej Pogacar, a za nim toczyła się już wyłącznie walka o drugie miejsce. Prowadził w niej Asgreen, ale tuż za nim był samotny Valverde. Hiszpan doścignął go tuż po wyjeździe ze „Sterrato” i dwójka wspólnie, raz z mniejszym, raz z większym zaangażowaniem, starała się toczyć, skazaną na porażkę, walkę o dogonienie Słoweńca.

Niezależnie od układu – coraz bardziej zmęczony Pogacar cały czas utrzymywał taką samą przewagę. Gdy wjechał na Via Santa Catarina, wynosiła ona około 50 sekund. Pomimo właściwie pewnego zwycięstwa, rozpoczął ostatni podjazd z dość dużym animuszem. Celebrację triumfu rozpoczął dopiero na kilkadziesiąt metrów przed metą. Tym samym do 2 triumfów w Tour de France, zwycięstw w Liege-Bastogne-Liege i Il Lombardia dołączył sukces w Strade Bianche.

Drugie miejsce zajął o 18 lat starszy od niego Alejandro Valverde, który dokłada kolejny argument dla ludzi, snujących teorie o jego nieśmiertelności. Asgreen dojechał do mety kilka sekund po nim – został z tyłu na ostatnim podjeździe. Kolejne miejsca zajęli Valter, Bilbao i Narvaez.

Grazie Siena! 🤩

That is stunning from @TamauPogi ! 🙌#StradeBianche 🇮🇹#UAETeamEmirates #WeAreUAE pic.twitter.com/SE4RY1TuEq

— @UAE-TeamEmirates (@TeamEmiratesUAE) March 5, 2022

Klasyfikacja końcowa Strade Bianche 2022: