Gandawa-Wevelgem: Wout Van Aert najszybszy na finiszu!

Wout Van Aert najszybszy na finiszu Gandawa-Wevelgem. Belg wygrał po finiszu z siedmioosobowej grupki.

Trasa 83. odsłony Gandawa-Wevelgem liczyła sobie 253,5 kilometra. Znalazło się na niej 11 bergów – krótkich, dynamicznych wzniesień, typowych dla wyścigów rozgrywanych we Flandrii, jednak przed wyścigiem wiele wskazywało na to, że nie one będą dla kolarzy największym wyzwaniem. W tym klasyku bardzo często ważną rolę odgrywa wiatr, a z zapowiedzi dyrektora wyścigu wynikało, że podczas dzisiejszej odsłony podmuchy dadzą kolarzom się we znaki jeszcze mocniej niż zazwyczaj, a to zapowiadało jeszcze ciekawszą walkę o zwycięstwo.

Zanim do niej doszło, od głównej grupy oderwała się ucieczka, w składzie której znaleźli się: Stefan Bissegger, Jonas Rutsch (EF Education-Nippo), Yevgeniy Fedorov (Astana Premier Tech) oraz Laurenz Rex (Bingoal Pauwels Sauces WB). Tyle że przygoda harcowników dość szybko się skończyła, w dużej mierze za sprawą wiatru.

To, o czym mówiło się przed wyścigiem, okazało się prawdą – wiało naprawdę mocno i wskutek tego główna grupa błyskawicznie się podzieliła. Już na 171 kilometrów przed metą wyklarowała się piekielnie mocna, 21-osobowa grupka, w której składzie znaleźli się m.in. Sam Bennett, Danny Van Poppel, Wout Van Aert, Sonny Colbrelli, Matteo Trentin, Stefan Kung, Michael Matthews i… Michał Gołaś.

Choć w utworzonej grupie znalazł się Bennett, to Deceuninck mógł mówić o sporym rozczarowaniu. Biorąc pod uwagę, jak dobrze ta drużyna potrafi sobie radzić na wiatrach i jak zdominowała piątkowe E3 Saxo Bank Classic, zaskakiwać mogło to, że obok Irlandczyka nie znalazł się choćby jeden zespołowy kolega. Dużo lepiej wyglądała sytuacja Matthewsa- on mógł liczyć na Mezgeca, Stannarda i Bauera.

Nic dziwnego, że rozpędzona dwudziestka szybko doścignęła uciekinierów. Ci długo dzielnie utrzymywali się w czołówce, jednak w końcu musieli odpuścić. Pokonał ich atak Wouta Van Aerta na Kammelbergu. Za Belgiem było w stanie pojechać zaledwie ośmiu kolarzy – Van Poppel, Nizzolo, Colbrelli, Trentin, Kung, Van Hooydonck, Matthews oraz Bennett.

Pozostali kolarze, w tym Gołaś szybko zostali doścignięci przez peleton. Na szczęście Polak załapał się do kolejnego odjazdu, który starał się doścignąć dziewięcioosobową grupę Van Aerta, jednak bez powodzenia. Czołówka spokojnie utrzymywała przewagę nad pozostałymi. Nie robiła na niej wrażenia ani ta, ani żadna z wielu kolejnych pogoni i szybko stało się jasne, że to właśnie w niej jedzie zwycięzca.

Choć na ostatnich kilkunastu kilometrach trasa pozbawiona była większych trudności, to szybko okazało się, że w walkę o zwycięstwo nie włączy się cała dziewiątka. Na 16 kilometrów przed metą mocno przyspieszył Van Hooydonck. Atak pomocnika Van Aerta sprawił, że z grupki odpadli Bennett oraz Van Poppel, którzy mogli na finiszu stanowić spore zagrożenie dla Belga.

Przez moment wydawało się, że w ślady Irlandczyka i Holendra za moment mogą pójść kolejni zawodnicy, ale na ostatnich kilometrach obserwowaliśmy coś w rodzaju zawieszenia broni. Kolarze, wśród których znaleźli się niemal sami szybkościowcy utworzyli zgodny wachlarz, właściwie nie obserwowaliśmy prób ataków.

Dopiero na 2 kilometry przed metą swoich sił próbował, jak się wydawało, najwolniejszy Kung, ale jego akcja szybko została spacyfikowana. Doszło więc do długo wyczekiwanego sprintu. Jako pierwszy ruszył Van Aert. Jak się okazało Belg nie przeszarżował – pozostali zawodnicy, pomimo olbrzymiego wysiłku wkładanego w szybką jazdę, mogli jedynie oglądać jego plecy. Kolarz Jumbo-Visma, już po raz trzeci w tym sezonie mógł unieść ręce w geście triumfu. Zaraz po nim na metę wpadło trzech Włochów – Nizzolo, Trentin i Colbrelli. Całe podium mogłoby być włoskie, gdyby nie ten Van Aert…

Wyniki Gent-Wevelgem 2021: