Il Lombardia 2019: Niespodziewane zwycięstwo Bauke Mollemy

Ostatni monument w sezonie padł łupem Bauke Mollemy. Doświadczony Holender przypuścił brawurowy atak na 17 kilometrów przed metą, a później utrzymał przewagę, dzięki czemu odniósł sensacyjne zwycięstwo.

113. edycja wyścigu Il Lombardia liczyła 243 kilometry i prowadziła z Bergamo do Como. Na trasie znajdowało się sześć podjazdów, w tym te najbardziej znane i decydujące o losach Wyścigu dookoła Lombardii – Madonna del Ghisallo, Colma di Sormano, Civiglio oraz – dodany do tegorocznej trasy – San Fermo della Battaglia. Jest to klasyk dla kolarzy dobrze radzących sobie w górach, bowiem łączna liczba przewyższenia oscyluje wokół czterech tysięcy metrów.

Zaraz po starcie ucieczkę dnia utworzyło ośmiu kolarzy: Fausto Masnada (Androni-Sidermec), Davide Ballerini (Astana), Enrico Barbin (Bardiani-CSF), Cesare Benedetti (BORA-hansgrohe), Remi Cavagna (Deceuninck-QuickStep), Petr Rikunov (Gazprom), Toms Skuijns (Trek-Segafredo) oraz Marco Marcato (UAE Team Emirates).

W pewnym momencie zawodnicy mieli ponad pięć minut przewagi, ale zgodnie z przewidywaniami zaczęła ona maleć na dojeździe do pierwszego „poważnego” podjazdu Madonna del Ghisallo. Jeszcze przed szczytem, czyli 75 km przed metą, zostali doścignięci Rikonuv i Ballerini, a na podjeździe dystans tracił mistrz Łotwy Toms Skuijns.

Tymczasem jako pierwszy szczyt nazwany imieniem patronki kolarzy osiągnął Fausto Masnada, który od przyszłego roku będzie reprezentował barwy CCC Team. Jego przewaga nad peletonem wynosiła w tym momencie około dwóch i pół minuty.

Z peletonu na Madonna del Ghisallo zaatakowali Giovanni Carboni (Bardiani-CSF) oraz Bob Jungels (Deceuninck-Quick Step). 53 km przed metą Luksemburczyk dojechał do znajdujących się na czele uciekinierów dnia Masnady i Skuijnsa.

Jednak na Sormano przewaga prowadzącej dwójki szybko malała, a w peletonie aktywnie jechał Rafał Majka, próbując przyspieszać i zmuszając jednocześnie do reakcji innych kolarzy

Pod koniec podjazdu stworzyła się 10-osobowa grupka, w której znalazł się m.in. 30-latek z Zegartowic, ale na zjeździe dojechało do nich jeszcze kilku zawodników. W ten sposób utworzyła się czołówka złożona z 20 kolarzy, z której na 35 kilometrów przed metą oderwali się Emanuel Buchmann i Tim Wellens. 

Grupa faworytów postanowiła nie lekceważyć ataku. W przodu pracowało m.in. Jumbo-Visma i Movistar, którym zależało na zapewnieniu jak najlepszej pozycji wyjściowej liderom – Primożowi Rogliciowi i Alejandro Valverde. Dlatego choć strata do dwójki kolarzy stale rosła, to robiła to powoli i na 20 kilometrów przed metą wynosiła zaledwie 30 sekund.

Tempo głównej grupy było wysokie, ale nie na tyle, by nikt nie był w stanie do niej dojechać – sztuka ta udała się aż kilkunastu kolarzom, którzy dogonili czołówkę tuż przed początkiem podjazdu pod Civiglio. 

Gdy zawodnicy rozpoczęli wspinaczkę grupka znów stawała się coraz mniejsza, jednak Majka nie miał praktycznie żadnych problemów z utrzymaniem się w niej. Zaczęły się pierwsze ataki. Najpierw zaatakował Valverde, który jednak szybko został spacyfikowany, a później, z lepszym skutkiem, to samo zrobił Mollema. 

Szybko zyskał około 20-sekundową przewagę, co zmusiło do gwałtownych ruchów kolarzy znajdujących się za nim. Utworzyła się grupa pościgowa złożona z Primoża Roglicia, Adama Yatesa, Davida Gaudu, Jacka Haiga, Jakoba Fuglsanga, Michaela Woodsa, Davida Gaudu, Alejandro Valverde i Pierre’a Latoura. Niestety nie było w niej Polaka, który jednak drugą część Civiglio pokonał dość mocnym tempem. Dzięki temu na szczycie jego strata nie była zbyt duża i na zjeździe spokojnie mógł dołączyć do kolarzy goniących Holendra.

Zresztą goniących niezbyt skutecznie. Jego przewaga wciąż rosła i na 10 kilometrów przed metą wynosiła już 40 sekund. Chwilę później zaatakował widzący co się dzieje z tyłu Roglić. Słoweniec odrabiał straty, a w ślad za nim ruszyli Fuglsang, Valverde, Woods i Bernal. 

Czwórka szybko dołączyła do kolarza Jumbo-Visma i tempo znów nieco siadło. Wydawało się, że zawodnicy pogodzili się już w porażką i teraz będą walczyć tylko o drugie miejsce. Kolejną próbę ucieczki podjął Valverde, jednak szybko został doścignięty przez Fuglsanga i Bernala. W tym momencie zwycięstwo Mollemy było już niemal pewne. Chwilę później Holender wpadł na mecie i mógł cieszyć się z największego sukcesu w karierze. 

Niedługo potem byliśmy świadkami walki o drugie miejsce, którą po raz trzeci w karierze wygrał Alejandro Valverde. Ostatnie miejsce na podium przypadło Eganowi Bernalowi, natomiast zmęczony Rafał Majka znalazł się poza pierwszą dziesiątką.

Wyniki: