Liège-Bastogne-Liège 2021: Tadej Pogačar z pierwszym monumentem! Aktywny był Marczyński!

Trzeci rok z rzędu kluczowy dla losów monumentu Liège-Bastogne-Liège okazał się podjazd Côte de la Roche-aux-Faucons. To tam skrystalizowała się pięcioosobowa czołówka, która rozegrała między sobą sprint o zwycięstwo. W nim najszybszy był Tadej Pogačar (UAE Team Emirates), który tym razem wyprzedził Juliana Alaphilippe’a (Deceuninck-Quick Step). Podium dopełnił David Gaudu (Groupama-FDJ). 

Wstęp

107. edycja monumentalnego wyścigu Liège-Bastogne-Liège 2021 liczyła 259,1 km, a na trasie znajdowało się jedenaście oznaczonych podjazdów oraz o wiele więcej nieoznaczonych, które łącznie złożyły się na ponad 4 tysiące metrów przewyższenia. Organizatorzy dodali jeden nowy côte – Côte de Desnié (1,6km; 8,1%), poprzedzający bezpośrednio Côte de la Redoute, czyli jeden z trzech ostatnich, bardzo ważnych dla losów całego wyścigu wzniesień. Meta znajdowała się w centrum Liège. Przypomnijmy, że „La Doyenne” to najstarszy wyścig monumentalny, którego początek sięga aż 1892 roku.

Na starcie zameldowało się czterech Polaków: Michał Kwiatkowski, Michał Gołaś (INEOS Grenadiers), Łukasz Owsian (Arkéa-Samsic) oraz Tomasz Marczyński (Lotto-Soudal). Był również obrońca tytułu Primož Roglič (Jumbo-Visma) oraz Alejandro Valverde (Movistar), posiadacz największej liczby zwycięstw w tym wyścigu spośród obecnie ścigających się kolarzy.

Ucieczka dnia

Jednym z siedmiu uciekinierów dnia był Tomasz Marczyński. Wraz z nim dosłownie chwilę po machnięciu przez Christiana Prudhomme chorągiewką odjechali: Laurens Huys, Mathijs Paasschens (Bingoal Pauwels Sauces WB), Loïc Vliegen, Lorenzo Rota (Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux), Sergei Chernetski (Gazprom-Rusvelo) oraz Aaron Van Poucke (Sport Vlaanderen-Baloise).

Wczesna faza wyścigu

Maksymalna przewaga, jaką osiągnęli uciekinierzy wynosiła ponad siedem minut. Warto odnotować, że w odjeździe aktywnie jechał Marczyński, który sporo pracował na czele, a także dobrze prezentował się na podjazdach, atakując po punkty do klasyfikacji górskiej.

Pierwsze akcje ofensywne w peletonie pojawiały się od momentu, gdy kolarze mierzyli się z podjazdem Côte de Wanne. Wówczas ataku próbował mistrz Hiszpanii Luis Leon Sanchez, a niedługo później na jakąś wcześniejszą akcję mieli ochotę również dwaj starzy wyjadacze peletonu, czyli Philippe Gilbert oraz Greg Van Avermaet. Wszystkie te próby zostały ostatecznie powstrzymane.

W pierwszej fazie wyścigu pracą w peletonie dzieliło się wiele zespołów – Movistar, Jumbo-Visma, Bora-Hansgrohe, Arkéa-Samsic, Bahrain Victorious, Groupama-FDJ…

Próba kontrataku

60 kilometrów przed metą akcję kontratakującą zawiązał Mark Donovan (Team DSM), za którym pojechali Mark Padun (Bahrain-Victorious) oraz Harm Vanhoucke (Lotto-Soudal). Po przejechaniu pięciu kilometrów mieli minutę przewagi nad peletonem oraz dwie minuty straty do uciekinierów dnia, którzy po trudnościach podjazdu Desnié ponownie odjechali nieco peletonowi.

Côte de la Redoute

45 kilometrów przed metą na czele peletonu pojawiła się drużyna Deceuninck-Quick Step, wykonująca pracę oczywiście na rzecz mistrza świata Juliana Alaphilippe’a. Z kolei na podjeździe Col de la Redoute zaczęła dzielić się ucieczka. Jako pierwszy kontakt zaczął tracić Mathijs Paasschens, a z kolei Huys i Rota postanowili przyspieszyć. Tymczasem w peletonie bardzo mocną pracę rozpoczęła drużyna INEOS Grenadiers, którą prowadził zwycięzca ubiegłorocznego Giro d’Italia Tao Geoghegan Hart. Za Londyńczykiem znajdował się Michał Kwiatkowski, zaś za Polakiem Richard Carapaz i Adam Yates. Praca podopiecznych Dave’a Brailsforda sprawiła, że wyselekcjonowała się około czterdziestoosobowa grupa zawodników, wśród których znajdował się zwycięzca wyścigu.

Côte des Forges

Na tym przedostatnim podjeździe dnia skurcze złapały prowadzącego „na solo” uciekiniera dnia Loica Vliegena. Zmęczonego i zbolałego Belga minęli Tomek Marczyński oraz Lorenzo Rota, ale tuż przed końcem podjazdu dogonił ich peleton. Pomimo to „Maniek” jeszcze ten ostatni raz zebrał punkty do klasyfikacji górskiej, a następnie pozostał w grupie liderów.

21 kilometrów przed metą na samotny i zarazem bardzo mocny atak zdecydował się Richard Carapaz, który debiutował w wyścigu Liège-Bastogne-Liège.

Côte de la Roche-aux-Faucons

Ostatni podjazd dnia Ekwadorczyk rozpoczął z przewagą około dwudziestu sekund nad drugą grupą, w której pracowały drużyny Deceuninck-Quick Step oraz Carlos Verona z Movistaru. Te dwa zespoły zdecydowanie musiały gonić, aby stworzyć swoim liderom okazję do walki o zwycięstwo. W drugiej grupie wciąż znajdował się Michał Kwiatkowski, a także świetnie się tego dnia prezentujący Marczyński. Carapaz został doścignięty dosłownie na końcu podjazdu Roche-aux-Faucons.

Finisz

Po doścignięciu Carapaza znacząco przyspieszył Michael Woods. Był to odjazd, którego absolutnie nie można było przegapić. Za Kanadyjczykiem pojechali Julian Alaphilippe, David Gaudu, Tadej Pogačar oraz Alejandro Valverde. W miarę zbliżania się do mety przewaga tej grupki zwiększyła się i 5 kilometrów przed metą wynosiła pół minuty.

Na flamme rouge cała piątka wjechała razem, chociaż na inne rozstrzygnięcia ponownie miał ochotę Michael Woods. Później to już tylko doskonale znane czarowanie i oglądanie się na siebie. Na złej w kontekście finiszu pierwszej pozycji jechał Alejandro Valverde, który zaczął końcowy sprint jako pierwszy – o wiele za wcześnie. Ostatecznie to Tadej Pogačar okazał się najszybszy, wyprzedzając Juliana Alaphilippe’a i trzeciego Davida Gaudu.

Michał Kwiatkowski finiszował na jedenastym miejscu.

Wyniki wyścigu: