Strade Bianche kobiet 2020: Annemiek Van Vleuten potwierdza klasę mistrzyni świata!

To był wyścig Mavi Garcia kontra Annemiek Van Vleuten. Ostatecznie to mistrzyni świata z drużyny Mitchelton-Scott zwyciężyła w szóstej edycji wyścigu Strade Bianche dla kobiet po imponującej jeździe w całym wyścigu. Jadąca długo „na solo” Garcia przyjechała druga, zaś trzecia linię mety minęła Leah Thomas, która również była znakomicie dysponowana, ale miała pecha z drobnym defektem roweru w końcowej części wyścigu.    

Tegoroczna edycja wyścigu Strade Bianche dla kobiet została rozegrana na takiej samej trasie, jak ma to miejsce od początku wyścigu, czyli od 2015 roku. Na 136-kilometrowej pętli wokół Sieny znajdowało się osiem sektorów szutrowych. W sumie zawodniczki miały do pokonania 31 kilometrów po słynnych toskańskich białych drogach, co daje około 1/4 trasy.

Najdłuższe sektory znajdowały się na pierwszych 80 kilometrach trasy: Vidritta (2,1km), Bagnaia (5,8km), Radi (4,4km), La Piana (5,5km) oraz San Martino in Grania (9,5km). Pomiędzy San Martino a kolejnym – Monteaparti – było sporo asfaltowego i pagórkowatego terenu. Sektory Monteaperti, Colle Pinzuto oraz Le Tolfe, znajdujące się na ostatnich 25 kilometrach wyścigu, były krótsze niż poprzednie, ale za to bardziej strome, z nachyleniem sięgającym 20%. Sama końcówka jest zaś identyczna jak w przypadku wyścigu panów. Niesamowicie stroma Via Santa Caterina w Sienie jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych kolarskich finiszów na świecie. Droga zaczyna lekko (ok. 2,5%) prowadzić w górę już na dojeździe do finałowej ścianki, na której nachylenie dochodzi 16% na samym szczycie, przed charakterystycznym zakrętem w prawo na Via delle Terme, gdzie kończy się wyścig.

Na starcie zameldowała się jedna Polka: Katarzyna Niewiadoma z drużyny Canyon-SRAM, który w przeszłości stała na podium tego wyścigu aż cztery razy.

Peleton jechał względnie spokojnie do sektora San Martino. Tam dokonała się pierwsza poważna selekcja peletonu, która dość poważnie zredukowała liczbę zawodniczek w głównej grupie – do około czterdziestu.

Około 50 km przed końcem stworzyła się na trasie bardzo interesująca sytuacja. Na czele znalazło się jedenaście zawodniczek z jedenastu drużyn: Amanda Spratt (Mitchelton-Scott), Mavi Garcia (Alè BTC Ljublana), Rasa Leleivyté (Aromitalia Valano), Karol-Ann Canuel (Boels-Dolmans), Omer Shapira (Canyon-SRAM), Soraya Paladin (CCC-Liv), Lisa Brennauer (Ceretazit – WNT Pro Cycling), Leah Thomas (Équipe Paule Ka), Brodie Chapman (FDJ), Ellen Van Dijk (Trek-Segafredo) oraz Elisa Balsamo (Valcar – Travel & Service).

46 km przed metą na solo postanowiła zaatakować Mavi Garcia z drużyny Alé BTC Ljublana, która dobrą formę prezentowała już podczas na nowo inaugurujących sezon baskijskich klasyków. Była druga w Emakumeen Nafarroako Klasikoa i dziewiąta w Durango-Durango Emakumeen Saria. W miarę zbliżania się do mety przewaga Hiszpanki rosła w imponujący sposób. Przed ostatnim sektorem szutrowym miała 3 min. i 25 sek. przewagi nad grupą goniącą.

Z tej grupy goniącej 20 km przed metą zaatakowała Leah Thomas, ale z powodu pecha spowodowanego defektem w rowerze, została doścignięta przez grupę goniącą.

Patrząc na skład grupy goniącej, zdecydowanie można było sobie pomyśleć, że brakuje w niej mistrzyni świata Annemiek Van Vleuten z drużyny Mitchelton-Scott. I… proszę bardzo… 16 kilometrów przed metą (a więc tuż przed ostatnim szutrowym sektorem Le Tolfe) zawodniczki dostrzegły pośród siebie tęczową koszulkę mistrzyni świata. W tym momencie sytuacja w wyścigu wyglądała następująco: na czele, z przewagą wynoszącą nieco ponad dwie i pół minuty jechała Mavi Garcia, zaś za nią cztery zawodniczki – Van Vleuten, Canuel, Thomas i Brennauer.

Można było się spodziewać, że Van Vleuten odpocznie chwilę i ruszy w pogoń z Mavi Garcią. I tak rzeczywiście się stało, a niestety dla Hiszpanki z Alé BTC Ljublana jej przewaga zaczęła maleć. Mowa ciała byłej zawodniczki Movistaru mówiła wszystko – w ostatniej fazie wyścigu nie była już tak świeża jak wcześniej, dało o sobie znać zmęczenie długim, solowym rajdem.

Annemiek Van Vleuten dogoniła Mavi Garcię 6,5 km przed metą, dokładnie na przedmieściach Sieny. Garcia usiadła na koło Holenderki i imponująco utrzymywała się na kole mistrzyni świata aż do momentu, gdy do mety pozostał kilometr. Wówczas Garcia zaczęła tracić koło znakomicie dysponowanej Van Vleuten, ale dała radę ukończyć wyścig na drugim miejscu, unosząc dwa palce w geście wiktorii na mecie. Nie udało jej się zwyciężyć, ale zdecydowanie może się cieszyć, ponieważ pokazała moc i determinację. Trzecia na metę przyjechała Leah Thomas, w związku z tym nie ma wątpliwości, że na podium stanęły trzy najmocniejsze zawodniczki tej edycji kobiecego Strade Bianche.

Triumf Van Vleuten oznacza, że mistrzyni świata nadal ma stuprocentową skuteczność w sezonie 2020. Wygrała we wszystkich wyścigach, w jakich wystartowała. W Strade Bianche jest to jej drugie zwycięstwo z rzędu.

Wyniki Strade Bianche kobiet: