fot. ASO

Kobiece Tour de France, rozgrywane pod nazwą La Course, zmienia swoją formułę. Zamiast tradycyjnego etapu na Polach Elizejskich panie wjadą w wysokie góry, a także będą walczyć na nietypowej czasówce.

Wyścig będzie się składać z dwóch etapów – pierwszego, górskiego z finiszem na Col d’Izoard oraz drugiego – czasówki rozgrywanej w formie wyścigu na dochodzenie. Ściganie w górach odbędzie się na dystansie 67,5 km, a aż 31,5 km będzie stanowić podjazd pod Izoard. Dzień później zawodniczki wystartują w Marsylii ma dystansie 22,5 km. Do tego etapu nie wystartują wszystkie zawodniczki – organizatorzy zastanawiają się czy podejść do sprawy „liczbowo” i wypuścić z rampy startowej 20 najlepszych z pierwszego etapu czy te zawodniczki, które zmieszczą się w określonym limicie czasowym. Jako pierwsza na pewno wyjdzie liderka, a kolejne zawodniczki będą ruszać na trasę w takich odstępach czasowych w jakich dotarły na metę dzień wcześniej.

Co ciekawe – czasówka nie będzie odbywać się na rowerach czasowych. Kobiety pojadą na standardowych rowerach szosowych i ma być dopuszczona także jazda na kole, a dzięki temu będziemy mieć także sprinterskie pojedynki, gdyż pierwsza na mecie wygra cały wyścig.

Taki pomysł zachwala menedżer ekipy Canyn – SRAM Ronny Lauke:

Podoba mi się to, zwłaszcza, że jest to coś nowego w naszym sporcie. Nie wiemy jak to wszystko się ułoży, ale brzmi ciekawie i zapowiada się interesująco. Najlepsze zawodniczki będą na pewno na starcie, ale z perspektywy zaplanowania całego wyścigu pod kątem logistyki zapowiada się na koszmar.

ASO co prawda zarezerwowało hotele w Marsylii, ale przez fakt, że nie wszystkie startujące zawodniczki wystartują w czasówce problemem będzie transport z Izoard. Na tę kwestię uwagę zwraca Katrin Garfoot (Orica – Scott), która powiedziała portalowi Cycling Weekly, że nie wyobraża sobie, żeby 20 zawodniczek zmieściło się w 5 minutach na tak ciężkim etapie. Ronny Lauke także zwrócił na to uwagę.

Spójrzmy na Giro Rosa, bo to jedyny wyścig z takimi długimi podjazdami, które możemy porównać do Col d’Izoard. Kto będzie w stanie ukończyć ten etap 5 minut po zwyciężczyni? To droga w nieznane, nawet dla organizatorów.

Rok temu kobiece Giro jechało podjazd pod Mortirolo z którego szczytu do mety pozostawało ponad 30 kilometrów jazdy po płaskim lub zjazdów i w wspominanych wcześniej pięciu minutach zmieściło się tylko 12 zawodniczek.

Poprzedni artykułPrezes PZKol Dariusz Banaszek w Zarządzie Polskiego Komitetu Olimpijskiego!
Następny artykułEugenia Bujak druga w EPZ Omloop van Borsele!
Licencjat politologii na UAM, pracuje w sklepie rowerowym, półamatorsko jeździ rowerem. Za gadanie o dwóch kółkach chcą go wyrzucić z domu. Jeśli już nie zajmuje się rowerami, to marnuje czas na graniu w Fifę. W trakcie Tour de Pologne zazwyczaj jest na Woodstocku.
Subscribe
Powiadom o
guest
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments