Ardeński Tryptyk zbliża się ku końcowi. Po emocjonujących zmaganiach w Amstel Gold Race i La Fleche Vallonne czas na najbardziej prestiżowy z ardeńskich klasyków – La Doyenne.
„Staruszka” jak potocznie nazywamy ten wyścig, rozegrana w tym roku pozostanie po raz 101. Impreza sięgając swoją historią do 1892 roku jest najstarszym do dziś rozgrywanym wyścigiem kolarskim, co tylko podkreśla wyjątkowy jego charakter.
Z uwagi na fakt, iż La Doyenne jest jedynym monumentem spośród wszystkich imprez zaliczanych do ardeńskiego tryptyku więcej kolarzy nastawia się na zwycięstwo właśnie w tym wyścigu. Mamy tego dowód na trasie. W ostatnich latach próżno szukać dominatorów, którzy by wygrywali ten wyścig na zawołanie. Laur zwycięzcy przechodzi co roku z rąk do rąk i żaden z zawodników nie jest w stanie zatrzymać go na dłużej.
Trasa:
W przeciwieństwie do poprzednich klasyków rozgrywanych od marcowego Mediolan – San Remo, przeglądając profil „Staruszki” można natrafić na kilka ciekawych i można powiedzieć nieco rewolucyjnych zmian. Co prawda większość rozwiązań była stosowana już w przeszłości i nie są niczym nowym, jednakże są to rozwiązania, których powrót może jedynie zwiększyć emocje podczas rozgrywania wyścigu.
Analizując przebieg imprezy od razu można zauważyć, iż organizatorzy poszli za maksymą „krócej, ale trudniej”. Postanowili skrócić trasę aż o 10 km (z 263 do 253km), co jednak nie sprawiło zdecydowanego skrócenia trasy w stosunku do innych klasyków. W porównaniu do „Walońskiej Strzały” jest to wciąż o ponad 40 km dłuższy odcinek.
Zmiany nastąpiły także w przypadku decydujących odcinków wyścigu. Wśród podjazdów można wskazać jeden, który pokonywali zawodnicy podczas ubiegłorocznej edycji, a którego zabraknie w 2015 roku. Vecquee (201-szy kilometr wyścigu), bo o tym podjeździe mowa został usunięty z trasy, jednak nie oznacza to, że w tym miejscu trasa zostanie ułatwiona. Wszystkich oczekujących odpoczynku na tym etapie ścigania czeka niemiłe rozczarowanie. Organizatorzy postanowili przywrócić na trasę wyścigu znane z innych edycji podjazdy Rosier oraz Maquisard.
Pierwszy z przywróconych podjazdów – Rosier znajduje się na 194 kilometrze trasy, liczy 4,4 km długości oraz 5,9 % nachylenia. Drugi, znajdujący się 16 km dalej oraz niewiele łatwiejszy ma długość 2,5 kilometra oraz 5 % nachylenia.
Podjazdy:
- Km 79.0 – Côte de La Roche-en-Ardenne2.8 kilometre-long climb at 6.2%
- Km 125.5 – Côte de Saint-Roch, 1 km, 11.2%
- Km 169.0 – Côte de Wanne, 2.7 km, 7.4%
- Km 175.5 – Côte de Stockeu, 1 km, 12.5%
- Km 181.5 – Côte de la Haute-Levée, 3.6 km, 5.6%
- Km 194.0 – Col du Rosier, 4.4 km, 5.9%
- Km 207.0 – Col du Maquisard, 2.5 km, 5%
- Km 218.5 – Côte de La Redoute 2 km, 8.9%
- Km 234.0 – Côte de la Roche-aux-Faucons, 1.5 km, 9.4%
- Km 248.0 – Côte de Saint-Nicolas 1.2 km, 8.6%
Oprócz powyżej przedstawionych zmian organizatorzy nie dokonali na trasie poważniejszych korekt. Podczas 253 km wyścigu kolarze pokonają w sumie dwanaście podjazdów w tym finałowy w Ans, gdzie rozstrzygną się losy czwartego już w tym sezonie monumentu.
Faworyci:
Nawet nieudany start w La Fleche Vallonne nie umniejsza pozycji Michała Kwiatkowskiego w światowym peletonie. Polak jak najbardziej należy do faworytów zbliżającej się „Staruszki”. Można było odnieść wrażenie, że „Flowerman” nie chciał zbytnio forsować tempa w końcówce, chcąc oszczędzać siły na Liege – Bastogne – Liege. Nie może być złudzeń – Michał Kwiatkowski jest innym kolarzem niż rok temu w tym okresie. Zmienił się przede wszystkim na lepsze i przede wszystkim stał się kolarzem jeszcze mądrzejszym i mocniejszym, co sprawia, że będzie jeszcze bardziej niebezpieczny dla rywali niż przed rokiem, kiedy to zajął trzecie miejsce.
Drugą z osób branych pod uwagę w typowaniu faworytów niedzielnego Liege – Bastogne – Liege jest Alejandro Valverde. Dwukrotny zwycięzca „Staruszki” (2006, 2008) także w tym roku powinien walczyć o zwycięstwo. Popularny „El Bala” podczas Amstel Gold Race był drugi, a „Walońską Strzałę” zwyciężył zdecydowanie. Jak widać, forma Hiszpana sukcesywnie rośnie, co niewątpliwie przybliża go do trzeciego zwycięstwa w La Doyenne.
Kolejnym z faworytów, choć nie tak pewnym jak powyżsi jest Roman Kreuziger. Czech przejechał pozostałe dwa ardeńskie klasyki wyraźnie pod kątem przygotowań do „Staruszki”, podczas której interesuje go wyłącznie zwycięstwo. Taki rytm jazdy powoduje, że forma Romana należy do niewiadomych, a co za tym idzie – może być groźniejszy niż kiedykolwiek.
W świetle kraksy z La Fleche Vallonne nieco maleje status faworyta w odniesieniu do Philippe Gilberta. Występ kolarza BMC w „Staruszce” stał pod znakiem zapytania, jednakże Belg postanowił, że stanie na starcie. Nie wiemy jednak, w jakiej dyspozycji będzie, więc należy być ostrożnym w typowaniu roli Gilberta w wyścigu.
Podobnie należy potraktować Simona Gerransa. Australijczyk nie doszedł do końca do siebie po kontuzji, jednak formę należy określić jako niewiadomą, gdyż podobnie jak Kreuziger może się on nastawiać szczególnie na świetny występ w Liege – Bastogne – Liege. Ciężko stwierdzić, czy taki rzeczywiście jest plan. Jaki plan może mieć wicemistrz świata? O tym przekonamy się już w najbliższą niedzielę.
Polacy w Liege – Bastogne – Liege
W imprezie zobaczymy oprócz wspomnianego wcześniej Michała Kwiatkowskiego Rafała Majkę, Pawła Poljańskiego, Bartosza Huzarskiego oraz Michała Gołasia. Ostatni z nich będzie miał podobne zadanie jak w poprzednich wyścigach – pomoc mistrzowi świata w odniesieniu zwycięstwa.
Podobnie sprawa ma się w przypadku kolarzy Tinkoff – Saxo. Liderem zespołu na wyścig jest Roman Kreuziger co powoduje, że Polacy raczej nie będą mogli jechać na własne konto. Kwiatkowski jest jedynym z Polaków, któremu powierzono rolę lidera.
